Ruszyła aukcja na premię kogeneracyjną (CHP)

Dziś rusza aukcja na premię kogeneracyjną (Combined Heat and Power, CHP). Wartość premii wynosi ponad 2 mld złotych.

Rozpoczęła się pierwsza w tym roku aukcja na premię kogeneracyjną za sprzedaż energii elektrycznej z wysokosprawnej kogeneracji. W aukcji mogą wziąć udział jednostki kogeneracyjne nowe lub znacznie zmodernizowane; wszystkie o mocy zainstalowanej od 1 do mniej niż 50 MW. Sesja aukcji potrwa 3 dni i zakończy się 10 czerwca o godzinie 16:15.

Maksymalna ilość energii elektrycznej z wysokosprawnej kogeneracji, której sprzedaż może zostać objęta premią wynosi 12 TWh, zaś maksymalna wartość tej premii to ponad 2 mld zł. Dla wytwórców energii elektrycznej zlokalizowanych poza terytorium Polski, maksymalna wartość premii wynosi ponad 103 mln zł (przy maksymalnej ilości 0,6 TWh energii elektrycznej).

Aukcję wygrywają uczestnicy aukcji, którzy zaoferowali najniższą wysokość premii kogeneracyjnej (tj. dopłaty do sprzedawanej energii z wysokosprawnej kogeneracji), których oferty łącznie nie przekroczyły 100 proc. wartości lub ilości energii elektrycznej określonej w ogłoszeniu o aukcji oraz 80 proc. ilości energii elektrycznej objętej wszystkimi złożonymi ofertami. Takie rozwiązanie – tzw. reguła wymuszania konkurencji – powoduje odrzucenie 20 proc. najdroższych ofert i ma na celu wyeliminowanie możliwości wygrania aukcji przez wszystkich jej uczestników.

Informacje o wynikach aukcji Prezes URE ogłosi niezwłocznie po jej rozstrzygnięciu. Wszystkie informacje dotyczące aukcji CHP można znaleźć na stronie internetowej URE w zakładce dedykowanej energii z kogeneracji i aukcjom.

***

Ustawa o promowaniu energii elektrycznej z wysokosprawnej kogeneracji[1] wprowadziła nowy system wsparcia dla jednostek kogeneracji, w ramach którego nowe i znacznie zmodernizowane jednostki mogą uczestniczyć w konkurencyjnej procedurze aukcyjnej. Nowy system zastąpił dotychczasowy mechanizm bazujący na formule świadectw pochodzenia z kogeneracji.

Kogeneracja jest wytwarzaniem energii elektrycznej i ciepła w najbardziej efektywny sposób, czyli w jednym procesie technologicznym. Jedną z istotniejszych zalet kogeneracji jest znacznie większy stopień wykorzystania energii pierwotnej zawartej w paliwie do produkcji energii elektrycznej i ciepła. Efektywność energetyczna systemu skojarzonego jest nawet o 30 proc. wyższa niż w przypadku oddzielnego wytwarzania energii elektrycznej w elektrowni kondensacyjnej i ciepła w kotłowni.


[1] Ustawa z dnia 14 grudnia 2018 r. o promowaniu energii elektrycznej z wysokosprawnej kogeneracji (Dz. U. z 2020 r. poz. 250).

 

źródło: www.ure.gov.pl

Nowelizacja ustawy o OZE z nową definicją tzw. drewna energetycznego

3 czerwca br. na stronie RCL opublikowany został projekt nowelizacji ustawy o odnawialnych źródłach energii przygotowany przez Ministerstwo Środowiska, którego celem jest zmiana definicji tzw. drewna energetycznego.


Zapraszamy na wydarzenia powermeetings.eu:


Zgodnie z zawartym w nowelizacji art. 184e Od dnia 1 lipca 2020 r. do dnia 31 grudnia 2021 r., za drewno energetyczne uznaje się:

  1. surowiec drzewny niebędący drewnem tartacznym i skrawanym, stanowiącym dłużyce, kłody tartaczne i skrawane oraz niebędący materiałem drzewnym powstałym w wyniku  procesu celowego rozdrobnienia tego surowca drzewnego;
  2. produkty uboczne będące efektem przetworzenia surowca drzewnego, niezanieczyszczone substancjami niewystępującymi naturalnie w drewnie;
  3. odpady, będące efektem przetworzenia surowca drzewnego, niezanieczyszczone substancjami niewystępującymi naturalnie w drewnie, zagospodarowywane zgodnie z hierarchią sposobów postępowania z odpadami.

Do pobrania Treść projektu nowelizacji ustawy o OZE – drewno energetyczne


Dołącz do nas 20 i 21 października 2022 podczas
XII edycji NAJWAŻNIEJSZEGO i NAJWIĘKSZEGO jesiennego spotkania branży
ODBIORCÓW – DOSTAWCÓW – PRODUCENTÓW biomasy i RDF na cele energetyczne


Jak czytamy w uzasadnieniu w związku z trwającą epidemią drewno pozyskane w lasach nie jest odbierane. Nagromadzenie takiego drewna będzie skutkować zwiększeniem zagrożenia pożarowego w lasach oraz staje się ono miejscem do rozwoju szkodliwych owadów, których gradacja może spowodować zamieranie drzewostanów, jak również przełożyć się na jakość surowca drzewnego pozyskanego w przyszłości. Dodatkowo brak rozszerzenia rynków zbytu surowca drzewnego będzie skutkował stratami dla Skarbu Państwa, którego majątkiem zarządza Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe, jak również przyczyni się do zatrzymania pozyskania w lasach, co może skutkować bankructwem przedsiębiorstw w branży usług leśnych.

Pozostawienie niewywiezionego drewna z lasu, szczególnie iglastego, którego nagromadzenie (zapas) wynosi aktualnie około 2,8 mln m3, z czego 77% to drewno stosunkowo świeże, pozyskane przed upływem 60 dni, stanowi bardzo duże niebezpieczeństwo powstania gigantycznych rozmiarów klęsk ekologicznych. Oprócz utrzymującego się do niedawna najwyższego bo 3. stopnia zagrożenia pożarowego niemalże na terytorium całego kraju, grożącego wybuchem pożarów, przy dodatkowym tak dużym nagromadzeniu drewna iglastego łatwopalnego, istnieje wiele innych zagrożeń pilnych do wyeliminowania z lasu, a powiązanych z brakiem możliwości zagospodarowania surowca drzewnego (szczególnie iglastego). Polskim lasom grozi klęska ekologiczna związana z gradacyjnym rozwojem owadów, w tym korników: drukarza i ostrozębnego, przypłaszczków oraz boreczników, a w dalszej konsekwencji szkodników technicznych drewna, których gradacyjny pojaw może skutkować rozpadem drzewostanów. Masowy pojaw motyli, których żer gąsienic w okresie intensywnej wegetacji (brudnice mniszka i nieparka, barczatka sosnówka, poproch cetyniak) może wywołać wielkoskalowe zamieranie całych drzewostanów porastających Polskę. Jedynym skutecznym sposobem dotychczasowej walki o ocalenie drzewostanów był stale prowadzony nadzór sanitarny i usuwanie drzew zasiedlonych przez owady, których usunięcie z drzewostanu i sprzedaż umożliwiały zachowanie lasu przed wystąpieniem klęski. W dobie zaistniałego kryzysu wywołanego chorobą COVID–19 i brakiem zainteresowania zakupem i odbiorem drewna przez branżę drzewną oraz brakiem możliwości sprzedaży tzw. posuszowego drewna jako drewna energetycznego powodują, że Lasy Państwowe nie mogą prowadzić dalszego pozyskania drewna, a tym samym nie mogą zlecać prac dla ściśle powiązanej z lasami branży usług leśnych, na którą składają się zakłady usług leśnych.

Warto przy tym dodać, że w wyniku utrzymującej się suszy i zachodzących zmian klimatycznych, których skutkiem jest nagły wzrost zagrożenia wystąpieniem gradacji owadzich, jest wzrost pozyskania drewna posuszowego (bez wywrotów i złomów), którego rozmiar w 2019 r. wyniósł 4,5 mln m3 (w tym w drzewostanach iglastych 4,1 mln m3
i w liściastych 0,4 mln m3) i osiągnął poziom dotąd niespotykany. Dla przykładu jest on wyższy o 45% od poziomu pozyskania drewna posuszowego w roku 2018 oraz o 280% wyższy w porównaniu do roku 2014.

Tym samym biorąc pod uwagę aktualną sytuację gospodarczą kraju oraz gigantycznej skali  zagrożenie ekologiczne, niezwykle ważnym jest wprowadzenie przepisu umożliwiającego zagospodarowanie zalegającego drewna i w konsekwencji uruchomienie prac sanitarnych związanych z pozyskaniem zasiedlonego surowca drzewnego.

Jednocześnie, wraz ze zmniejszoną podażą surowca drzewnego w wyniku perturbacji w handlu zagranicznym towarami wytworzonymi z drewna, obserwujemy większą częstotliwość występowania wielkopowierzchniowych zjawisk klęskowych na obszarach leśnych, jakimi są w szczególności: duże pożary leśne, wielkie klęskowiska powstające w następstwie huraganowych wiatrów, czy zamarcie drzewostanów w efekcie nadmiernego rozmnażania się owadów żerujących na żywych drzewach. Obecnie drzewa martwe występujące w lasach na terenie Polski, mają miąższość wynoszącą dziesiątki milionów metrów sześciennych. Pozostawienie w lesie drewna pozyskanego i nieodebranego przez przedsiębiorców, będzie skutkować nasileniem się tych procesów.

Dodatkowo, z uwagi na wymogi wynikające z przepisów ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. z 2020, poz. 261, z późn. zm.), zwanej dalej: ustawa o OZE, konieczność osiągnięcia wskaźników określonych w Strategii na Rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju oraz mając na uwadze fakt, iż Rzeczpospolita Polska zobowiązana jest do wypełnienia obowiązków wynikających z Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/2001 z dnia 11 grudnia 2018 r. w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych (Dz. Urz. UE L Nr 328, str. 82), zwanej dalej: RED 2, konieczne jest wprowadzenie uregulowania definicji drewna energetycznego, która pozwoli na skuteczne zastosowanie tego źródła energii odnawialnej, przy jednoczesnym zapewnieniu dostępu dla pozostałych gałęzi przemysłu do materiału drzewnego. Dlatego też proponuje się przepis, który wprowadzi definicję drewna energetycznego, określonego jako surowiec drzewny, z wyraźnym wyłączeniem wielkowymiarowego drewna tartacznego i skrawanego (dłużyc, kłód tartacznych i skrawanych). Jednocześnie projekt pozwala na wykorzystanie produktów ubocznych i odpadów powstałych w procesie obróbki tego surowca, jak również wykorzystanie na cele energetyczne drewna poużytkowego, co pozwoli na jednoczesną realizację aż dwóch założeń: określonego w  SOR, a także w Narodowym Celu Wskaźnikowym wynikającym z art. 2 ust. 1 pkt 24 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o biokomponentach i biopaliwach ciekłych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1155, z późn. zm.) .

Zgodnie z zapisami dyrektywy RED 2, jako drewno energetyczne zakwalifikować można między innymi frakcję biomasy odpadów i pozostałości z leśnictwa i gałęzi przemysłu opartych na leśnictwie, takich jak: kora, gałęzie, drewno pochodzące z trzebieży, liście, igły, wierzchołki drzew, trociny, strużyny, ług czarny, melasa, osad włóknisty, lignina i olej talowy oraz inne materiały lignocelulozowe, przez które rozumieć należy materiał składający się z ligniny, celulozy i hemicelulozy, takich jak biomasa pozyskana z lasów, drzewiastych roślin energetycznych oraz pozostałości i odpady przemysłowe gałęzi przemysłu związanych
z leśnictwem.

Celem projektowanej ustawy jest wprowadzenie rozwiązania zapewniającego ciągłość zrównoważonej gospodarki leśnej na czas trwania stanu epidemii COVID-19 oraz po nim. Projekt ustawy określa definicję drewna energetycznego, która pozwoli kontynuować, podczas trwania epidemii, jak i po niej, zrównoważony rozwój naszego kraju w obszarze odnawialnych źródeł energii poprzez zwiększenie podaży biomasy leśnej oraz wykorzystanie w tym obszarze produktów powstałych z drewna lub będących efektem jego przetworzenia. Dlatego projekt przewiduje czasową zmianę definicji drewna energetycznego zawartej w ustawie o OZE.

W projekcie ustawy dodaje się art. 184e wprowadzający definicję drewna energetycznego. Przepis ten ma charakter epizodyczny. Termin jego wejścia w życie został określony konkretną datą, tj. 1 lipca 2020 r. Utraci on moc obowiązującą z dniem 31 grudnia 2021 r.

Dodatkowo, w związku z czasowym obowiązywaniem art. 184e oraz 184f projektowanej ustawy, konieczne jest określenie przepisów, według których rozpatrywane będą wnioski odnoszące się do drewna energetycznego po upływie terminu obowiązywania ww. przepisów.  Zaproponowany przepis przejściowy umożliwi rozpatrywanie zarówno Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki wniosków o wydanie świadectwa pochodzenia, jak również Zarządcy Rozliczeń S.A., wykonującemu zadania operatora rozliczeń energii odnawialnej, wniosków o wypłatę ujemnego salda, dla energii elektrycznej wytworzonej z drewna energetycznego od dnia 1 lipca 2020 r. do dnia 31 grudnia 2021 r.

Jednocześnie w ustawie o OZE wyraźnie wskazane zostanie, iż drewnem energetycznym nie mogą być dłużyce, kłody tartaczne i kłody skrawane, co skutkuje wyeliminowaniem z zakresu zainteresowania przemysłu energetycznego drewna, które co do zasady uznać można za tzw. drewno pełnowartościowe w rozumieniu nieobowiązującego już rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 18 października 2012 r. w sprawie szczegółowego zakresu obowiązków uzyskania i przedstawienia do umorzenia świadectw pochodzenia, uiszczenia opłaty zastępczej, zakupu energii elektrycznej i ciepła wytworzonych w odnawialnych źródłach energii oraz obowiązku potwierdzania danych dotyczących ilości energii elektrycznej wytworzonej w odnawialnym źródle energii (Dz. U. poz. 1229 z późn. zm.). Przepis § 2 pkt 7 wskazanego rozporządzenia określał, że drewno pełnowartościowe to drewno spełniające wymagania jakościowe określone w normach określających wymagania i badania dla drewna wielkowymiarowego liściastego, drewna wielkowymiarowego iglastego oraz drewna średniowymiarowego dla grup oznaczonych jako S1, S2 i S3 oraz materiał drzewny powstały w wyniku procesu celowego rozdrobnienia tego drewna. Dopełnieniem powyższej definicji był przepis § 6 ust. 7, zgodnie z którym energii elektrycznej i ciepła wytworzonego z drewna pełnowartościowego nie zaliczało się do wypełnienia obowiązków związanych ze wsparciem wytwarzania energii ze źródeł odnawialnych. Innymi słowy, energia lub ciepło z drewna pełnowartościowego nie były traktowane jako energia lub ciepło wytworzone w źródłach odnawialnych i tym samym pozbawione wsparcia w postaci świadectw pochodzenia.

Przeniesienie tego mechanizmu do definicji drewna energetycznego sprawi, iż za drewno energetyczne uznany będzie materiał drzewny stanowiący:

  • drewno małowymiarowe,
  • chrust,
  • igliwie i liście,
  • korę,
  • korzenie i karpy,
  • drewno o minimalnej średnicy w górnym końcu wynoszącej co najmniej 7 cm w korze, który ze względu na cechy jakościowe nie jest zaliczany do drewna użytkowego.

Potencjalne łączne zasoby drewna małowymiarowego i pozostałości drzewnych w 2018 r. wyniosły ok. 1,8 mln m³. Przewiduje się, że wielkość ta będzie utrzymywała się w najbliższych latach na podobnym poziomie. Do wolumenu tego dodać należy ponadto surowiec drzewny (bez względu na jego klasyfikację) pochodzący z obszarów zamierania drzewostanów, jak również uszkodzony przez wiatr i inne czynniki, który nie znalazł nabywców i który  z uwagi na brak możliwości zakwalifikowania go jako drewna tartacznego i skrawanego może stanowić materiał uznawany za drewno energetyczne.

Mając na uwadze konieczność uwzględnienia surowca drzewnego pochodzącego ze źródeł innych niż leśnictwo, a zatem obejmujących chociażby uprawy drzewiastych roślin energetycznych czy też pozostałości po sadownictwie, zaproponowano przepis, który – z uwagi na brak wskazania konkretnych źródeł pochodzenia materiału drzewnego – pozwala na realizację tego założenia. Ponadto zaproponowany przepis umożliwi także wykorzystanie – jako OZE – każdego innego rodzaju drewna, które nie będzie drewnem tartacznym i skrawanym, pozyskanego w przypadku m.in. usuwania drzew przy drogach publicznych, czy szlakach kolejowych.

Zgodnie z zasadą ekorozwoju i koncepcją kaskadowego zużycia surowca drzewnego, odpady/produkty uboczne powstające w poszczególnych fazach przerobu drewna (przerób pierwiastkowy i wtórny na materiały drzewne i drzewne wyroby finalne) powinny być „zawracane” do procesu technologicznego (wtórne zużycie produkcyjne), a dopiero w wypadku ich nieprzydatności do tego celu – spalane z odzyskaniem energii. Są one alternatywnym surowcem wobec drewna z lasu, przyczyniając się do jego oszczędności oraz ważnym źródłem energii odnawialnej. Mając to na uwadze, w projekcie ustawy, określa się jako drewno energetyczne również surowiec drzewny występujący jako produkt powstały na skutek przetworzenia drewna, o ile nie jest on zanieczyszczony substancjami, które naturalnie nie występują w drewnie.

Przedmiotowy projekt mówi o odpadach i produktach ubocznych powstałych z drewna i produktów z drewna, które podczas procesu ich wytworzenia nie zostały w żadnym stopniu zanieczyszczone substancjami, które naturalnie nie występują w drewnie. Taki przepis pozwala również wykorzystać drewno poużytkowe w różnych formach na cele energetyczne.

Projekt ustawy podlega obowiązkowi notyfikacji zgodnie z zasadami określonymi w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 2002 r. (Dz. U. poz. 2039, z późn. zm.) w sprawie sposobu funkcjonowania krajowego systemu notyfikacji norm i aktów prawnych oraz w dyrektywie 2015/1535 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 9 września 2015 r. ustanawiającej procedurę udzielania informacji w dziedzinie przepisów technicznych oraz zasad dotyczących usług społeczeństwa informacyjnego (Dz. Urz. UE L 241 z 17.09.2015, str. 1).

Termin wejścia w życie ustawy został ustalony na konkretny dzień, tj. 1 lipca 2020 r. Taki termin wejścia w życie ustawy pozwoli na przeprowadzenie procedury notyfikacji technicznej, jak i zapewni czas niezbędny na dostosowanie się adresatów przepisów do nowego brzmienia definicji drewna energetycznego.

 

źródło: https://legislacja.rcl.gov.pl/


 

Więcej na temat nowej definicji drewna energetycznego mówić będziemy w trakcie Forum Biomasy, Pelletu i Paliw Alternatywnych w Ciepłownictwie i Energetyce w Białymstoku, które organizujemy 27 i 28 sierpnia 2020 wraz z Grupą Enea w roli Gospodarza Honorowego.

Szczegóły: https://powermeetings.eu/forum-biomasy/

Co z opłatą mocową?

Kilku posłów skierowało do premiera interpelację w sprawie opłaty mocowej, która ma obowiązywać od początku października br. W interpelacji, na którą odpowiedział prezes URE padają między innymi pytania o wysokość opłaty mocowej na 2021 r.



Posłowie przypominają, że zgodnie ustawą o rynku mocy prezes Urzędu Regulacji Energetyki ma opublikować w Biuletynie Urzędu Regulacji Energetyki do dnia 30 września każdego roku stawki opłaty mocowej na kolejny rok oraz wybrane godziny doby przypadające na godziny szczytowego zapotrzebowania na moc w systemie, wyznaczone odrębnie dla kwartałów roku dostaw – na potrzeby obliczania opłaty mocowej należnej od odbiorców.

Jednocześnie autorzy interpelacji podkreślają, że wyznaczony w ustawie termin publikacji tych informacji jest zdecydowanie zbyt późny i w ich ocenie odbiorcy energii, w szczególności odbiorcy przemysłowi, powinni mieć możliwość uzyskania takich informacji wcześniej, aby mogli przygotować się na wzrost kosztów i przyjąć je w swoich planach budżetowych.

Według posłów po ostatnich aukcjach rynku mocy prezesa Urzędu Regulacji Energetyki powinien już posiadać wszelkie informacje, w tym finansowe, pozwalające wyliczyć projektowaną wielkość opłaty mocowej oraz wskazać wybrane godziny doby.

Posłowie przypominają jednocześnie, że opłata mocowa ma być wprowadzona 1 października 2020 r. i w związku z koniecznością odpowiedniego przygotowania się polskiego przemysłu do zwiększonych kosztów energii elektrycznej kierują do Premiera pytania o przewidywaną wysokość opłaty mocowej na 2021 r. oraz o godziny doby przypadające na godziny szczytowego zapotrzebowania na moc w systemie.

Na pytania posłów z upoważnienia premiera odpowiedział Prezes Urzędu Regulacji Energetyki. Szef URE przyznaje, że odpowiada za publikacje informacji, o które pytaj posłowie, ale zwraca jednocześnie uwagę, że przepisy ustawy o rynku mocy stanowią, że sposób wyznaczania godzin doby przypadających na szczytowe zapotrzebowanie na moc w systemie na potrzeby obliczania opłaty mocowej określa w drodze rozporządzenie minister właściwy do spraw energii. Regulator podkreśla przy tym, że w lutym 2019 r. zwrócił się do ministra właściwego ds. energii z zapytaniem o stan prac na tym rozporządzeniem, ale nie otrzymał żadnej odpowiedzi i ponownie w maju br. zwrócił się do ministra w tej sprawie.

Jak tłumaczy prezes URE, wobec braku rozporządzenia nie miał on dotychczas możliwości wyznaczenia godzin doby przypadających na szczytowe zapotrzebowanie na moc, a tym samym nie mógł dokonać kalkulacji stawek opłaty mocowej na 2021 r.

Regulator zwraca też uwagę na toczące się obecnie prace nad przygotowaniem projektu nowelizacji ustawy o rynku mocy. Prezes URE informuje, że w ramach tych prac ministerstwo zaproponowało zmodyfikowanie sposobu kalkulacji stawek opłaty mocowej dla odbiorców z grupy taryfowej C. Propozycja zmian to efekt zgłaszanego przez operatorów systemów dystrybucyjnych problemu z odpowiednim opomiarowaniem (brak liczników z możliwością godzinowej rejestracji poboru energii), co w praktyce uniemożliwia im przekazanie prezesowi URE danych niezbędnych do kalkulacji stawek opłaty mocowej wg zasad obecnie obowiązujących. Jednocześnie projekt ten zakłada, że to prezes URE ustali sposób wyznaczania wybranych godzin doby przypadających na szczytowe zapotrzebowanie na moc.

źródło: www.cire.pl

KE proponuje wzmocnienie Funduszu Sprawiedliwej Transformacji do 40 mld euro

 

Komisja Europejska proponuje wzmocnienie Funduszu Sprawiedliwej Transformacji do 40 mld euro, by pomóc państwom członkowskim w przyspieszeniu osiągnięcia neutralności klimatycznej – wynika z dokumentów przedstawionych w środę 27 maja 2020 przez Komisję Europejską.

Oznacza to duże wzmocnienie – o 32,5 mld euro, bo w styczniowej propozycji budżet Funduszu miał wynosić 7,5 mld euro na siedem lat.

Komisja Europejska zakładała wówczas, że mechanizm sprawiedliwej transformacji (Fundusz ma być jego częścią), który będzie finansowym ramieniem Europejskiego Zielonego Ładu, pozwoli zmobilizować ogromne środki, aby wesprzeć przemiany na drodze do neutralności klimatycznej.

źródło: www.cire.pl

Plan Komisji Europejskiej na odbudowę po koronakryzysie

„Polska z zadowoleniem przyjmuje fakt, że transformacja energetyczna została wskazana jako jeden z głównych filarów strategii ożywienia gospodarki UE po COVID-19” – podkreślił minister klimatu Michał Kurtyka

Przyjmujemy z zadowoleniem komunikat Komisji Europejskiej w sprawie zaktualizowanych wieloletnich ram finansowych na lata 2021-2027 oraz planu na rzecz odbudowy.

„Dzisiaj zyskaliśmy dobrą podstawę do dalszych negocjacji, które powinny teraz przyspieszyć tak, aby zaplanowane środki były dostępne jak najszybciej. Realizacja projektów transformacyjnych o prowzrostowym charakterze nie jest możliwa bez zapewnienia ambitnych ram finansowych”– zaznaczył.

„Działania inwestycyjne na rzecz transformacji klimatycznej mają duży potencjał do pobudzenia gospodarki”– dodał.

Jak poinformował szef resortu klimatu transformacja energetyczna pozostaje głównym priorytetem Polski przy utrzymaniu zobowiązań klimatycznych – już na początku pandemii minister klimatu zainicjował prace analityczne związane z zapewnieniem dalszej transformacji energetycznej w połączeniu z naprawą gospodarczą UE.

Zidentyfikowane przez KE obszary w ramach planu odbudowy wpisują się w plany Polski dot.:

  • zwiększenia efektywności energetycznej w sektorze budownictwa, obejmującą m.in. termomodernizację budynków i wymianę źródeł ciepła. Polska z sukcesem realizuje już programy „ Mój Prąd” i „Czyste Powietrze”, których celem jest poprawa warunków życia obywateli;
  • zwiększenia znaczenia sektora odnawialnych źródeł energii w transformacji energetycznej, szczególnie energii wiatrowej i słonecznej oraz wsparcie inwestycji w infrastrukturę sieciową zwiększenie udziału OZE. W 1990 roku odnawialne źródła odpowiadały za 2,5% generacji w elektroenergetyce – w 2018 roku było to już 13,91%. Na 2030 r. postawiono w Polsce cel osiągnięcia 21-23% udziału OZE w finalnym zapotrzebowaniu brutto;
  • rozwoju technologii – aktywnie działamy m.in. w obszarze elektromobilności, rozwijając sieci niezbędnych stacji ładowania elektrycznych pojazdów zeroemisyjnych oraz napędzanych wodorem, a także wzmacniając współpracę w zakresie rozwoju badań i innowacji w kontekście technologii niskoemisyjnych i zeroemisyjnych m.in. wodoru. Polskie firmy mają duże ambicje w tym obszarze, a Ministerstwo Klimatu wspiera ich realizacje;
  • wsparcia dla infrastruktury gazowej i wytwarzania gazu, jako paliwa przejściowego, które przyczyni się do czystej i sprawiedliwej transformacji. Polska widzi też ważną rolę dla inteligentnych sieci i liczników.

W opinii Michała Kurtyki, ministra klimatu, propozycja KE wychodzi również naprzeciw oczekiwaniom Polski, zwiększając czterokrotnie rozmiar funduszu sprawiedliwej transformacji.

Z zadowoleniem odnotowujemy, że Komisja Europejska planuje dalsze wzmocnienie finansowe wszystkich filarów Mechanizmu Sprawiedliwej Transformacji. To oznacza dodatkowe 6 mld euro dla polskich regionów węglowych, które będą się transformować, żeby tworzyć nowe miejsca pracy– powiedział.

Minister Kurtyka zwrócił uwagę, że realizacja powyższych planów wymaga odpowiednich środków finansowych, które będą rzeczywiście dostępne dla poszczególnych państw członkowskich na równych zasadach i przy utrzymaniu zasady neutralności technologicznej.

Nie możemy mówić o wkluczeniach i warunkowości a pełnej solidarności – zaznaczył minister.

Kwoty przedstawione przez KE niewątpliwie będą wsparciem w kontynuacji transformacji energetycznej Polski – dodał.

źródło: Ministerstwo Klimatu

Ponad 13 mld złotych na wsparcie wysokosprawnej kogeneracji w 2020 roku

26 maja weszło w życie rozporządzenie Ministra Klimatu z 5 maja 2020 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie maksymalnej ilości i wartości energii elektrycznej z wysokosprawnej kogeneracji objętej wsparciem oraz jednostkowych wysokości premii gwarantowanej w roku 2019 oraz 2020[1].

Minister Klimatu określił maksymalną wysokość wsparcia, jakie w tym roku może zostać udzielone wytwórcom energii wykorzystującym technologię wysokosprawnej kogeneracji.

Maksymalna ilość energii elektrycznej z wysokosprawnej kogeneracji, której sprzedaż może zostać objęta premią wynosi w tym roku 2,63 GWh, zaś maksymalna wartość tej premii to prawie 4,9 mld zł. Natomiast premia kogeneracyjna indywidualna została przewidziana dla maksymalnie 7,2 GWh energii z wysokosprawnej kogeneracji. Wartość premii indywidualnej określono na 8,6 mld zł.

Wspieranie wysokosprawnej kogeneracji ma ograniczyć niekorzystne zjawiska środowiskowe, przy jednoczesnym zapewnieniu bezpieczeństwa dostaw ciepła i energii elektrycznej, ma także poprawić efektywność wykorzystania nośników energii. W tym celu ustawa o promowaniu energii z wysokosprawnej kogeneracji[2] wprowadziła cztery mechanizmy polegające na wsparciu w postaci premii dopłacanych wytwórcom do ceny energii elektrycznej w ramach następujących systemów:

1. aukcyjny system wsparcia – w formie premii kogeneracyjnej dla jednostek kogeneracji (nowych i znacznie zmodernizowanych) o mocy zainstalowanej elektrycznej nie mniejszej niż 1 MW i mniejszej niż 50 MW, które wygrają aukcje ogłaszane, przeprowadzane i rozstrzygane przez Prezesa URE;

2. system wsparcia w formie premii gwarantowanej (wysokość premii określana jest przez Ministra Energii w rozporządzeniu) dla:

  • jednostek kogeneracji (istniejących i zmodernizowanych) o mocy zainstalowanej elektrycznej nie mniejszej niż 1 MW i mniejszej niż 50 MW;
  • małych jednostek kogeneracji (nowych, znacznie zmodernizowanych, istniejących lub zmodernizowanych), wchodzących w skład źródła o łącznej mocy zainstalowanej elektrycznej mniejszej niż 1 MW;

3. system wsparcia w formie premii gwarantowanej indywidualnej (wysokość premii ustalana jest indywidualnie w drodze decyzji Prezesa URE) dla jednostek kogeneracji (istniejących i zmodernizowanych) o mocy zainstalowanej elektrycznej nie mniejszej niż 50 MW;

4. system wsparcia w postaci naboru – w formie premii kogeneracyjnej indywidualnej dla jednostek kogeneracji (nowych i znacznie zmodernizowanych) o mocy zainstalowanej elektrycznej nie mniejszej niż 50 MW, które wygrają nabory ogłaszane i przeprowadzane przez Prezesa URE.

  • W wyniku rozstrzygnięcia pierwszej aukcji, która została przeprowadzona w grudniu 2019 roku, premią kogeneracyjną objęto ponad 3,6 TWh energii elektrycznej, a wartość premii przyznanej wytwórcom wyniosła ok. 308 mln zł. Wsparcie uzyskały nowe jednostki kogeneracji o łącznej mocy zainstalowanej elektrycznej prawie 32 MW, które zostaną wybudowane po rozstrzygnięciu aukcji, a premia dla nich będzie wypłacana od 2021 do 2038 roku. Maksymalna ilość energii elektrycznej, która mogła zostać objęta premią w tej aukcji wynosiła 6 TWh, zaś maksymalna wartość tej premii mogła wynieść ponad 1 mld zł.
  • 8 czerwca br. rozpocznie się pierwsza w tym roku aukcja na premię kogeneracyjną za sprzedaż energii elektrycznej z wysokosprawnej kogeneracji wytworzonej w nowych jednostkach kogeneracji lub w jednostkach znacznie zmodernizowanych (wszystkie o mocy zainstalowanej od 1 do mniej niż 50 MW). Przeprowadzenie kolejnej aukcji na premię kogeneracyjną planowane jest pod koniec bieżącego roku.

źródło: www.ure.gov.pl

 

Zapraszamy jeszcze przed terminem aukcji w dniu 3 czerwca 2020 na III edycję szkolenia online:

Kogeneracja przemysłowa i zawodowa

– aktualny system wsparcia, aukcje 2020, rozliczanie
– nowe środki na finansowanie inwestycji z NFOŚiGW

Szczegóły: https://powermeetings.eu/kogeneracja-system-wsparcia-aukcje-rozliczanie-finansowanie/

 


[1] Dz. U. z 2020 r. poz. 832.

[2] Ustawa o promowaniu energii elektrycznej z wysokosprawnej kogeneracji z dnia 14 grudnia 2018 r. (Dz.U. z 2019 r. poz. 42, z późn. zm. ).

Lotos i PSE zrealizują projekt w zakresie wodoru

Grupa Lotos poinformowała o uruchomieniu projektu badawczo-rozwojowego dotyczącego elektrolizerów i ich integracji w rynku energii. Przy jego realizacji współpracować będzie z Polskimi Sieciami Elektroenergetycznymi. Obie spółki zamierzają w ciągu najbliższych dni podpisać list intencyjny w tej sprawie.

Lotos zamierza pozyskać elektrolizery, by produkować zielony wodór oraz zweryfikować możliwość współpracy tych urządzeń ze zmienną generacją energii elektrycznej pochodzącej z OZE.

– Lotos aktywnie uczestniczy w realizacji Pakietu na Rzecz Czystego Transportu, którego zadaniem jest wzmocnienie bezpieczeństwa kraju w sektorze energii i ograniczenie zanieczyszczeń w transporcie. Dziś rozpoczynamy współpracę z PSE. Niedawno podpisaliśmy list intencyjny z Tczewem na realizację dostaw wodoru do napędu autobusów komunikacji miejskiej. To pokazuje, że konsekwentnie realizujemy strategię, zgodnie z którą chcemy umacniać swoją pozycję lidera w obszarze paliw nowej generacji – podkreślił Paweł Jan Majewski, prezes zarządu Grupy Lotos.

– Projekt Grupy Lotos wpisuje się w szeroki kontekst zachodzących w energetyce zmian. PSE, jako operator systemu przesyłowego, są szczególnie zainteresowane badaniem możliwości świadczenia usług systemowych przez elektrolizery i ich wpływem na pracę Krajowego Systemu Elektroenergetycznego, dlatego też naszą wiedzą chcemy wspierać tego typu inicjatywy – mówi Eryk Kłossowski, prezes zarządu PSE.

Jak podkreśla Lotos, wyniki prac będą mogły być wykorzystane przez PSE do zapewnienia stabilizacji Krajowej Sieci Elektroenergetycznej, zwłaszcza w kontekście planowanego zwiększania udziału odnawialnych źródeł energii w miksie energetycznym Polski. Powinno to również wpłynąć na ekspansję rynku wodoru i rozwiązań zeroemisyjnych oraz zostać wykorzystane przy realizacji Narodowego Celu Wskaźnikowego.

Koncern realizuje projekt „Pure H2”, który otrzymał dofinansowanie z instrumentu CEF „Łącząc Europę”. W jego ramach planowane jest wybudowanie instalacji do oczyszczania i dystrybucji wodoru oraz dwóch stacji tankowania tego paliwa wzdłuż dróg sieci bazowej TEN-T w Gdańsku i Warszawie.

Lotos przypomina, ze Polska przygotowuje się do opracowania swojej strategii wodorowej. Jednocześnie grupa podkreśla, że ważnym elementem tego planu jest działalność wodorowa Grupy, która również pracuje nad swoją mapą drogową w tym zakresie. Ma ona wskazać konieczne działania, harmonogram i hierarchię ich wdrożenia, pozwalając na skuteczne wykorzystanie istniejących przewag i silnych stron koncernu. Założenia tego dokumentu zostaną oparte na dotychczasowej działalności związanej z produkcją wodoru na własne potrzeby oraz realizacją projektów badawczych takich jak Hestor (dotyczący opracowania technologii magazynowania energii w postaci wodoru i wykorzystania go w procesach rafineryjnych), czy wspomniany Pure H2.

Koncern zamierza też stworzyć strategię paliw alternatywnych. Obecnie trwa proces wyboru partnera, który po uwzględnieniu zasobów i kompetencji spółki, potencjału rynku oraz uwarunkowań zewnętrznych, dokona dogłębnej analizy i zidentyfikuje najbardziej atrakcyjne kierunki rozwoju w segmencie paliw alternatywnych w perspektywie do roku 2030.

źródło: www.cire.pl

A my zapraszamy na szkolenie online: Wodór jako sposób na dekarbonizację w przemyśle i miksie energetycznym, które odbędzie się 16 czerwca 2020

Szczegóły: https://powermeetings.eu/wodor-w-przemysle/

Powstanie Europejski Instytut Sprawiedliwej Transformacji Energetycznej

Wiceminister klimatu oraz pełnomocnik OZE Ireneusz Zyska poinformował o planach utworzenia Europejskiego Instytut Sprawiedliwej Transformacji Energetycznej z siedzibą w Katowicach – czytamy w BiznesAlert.pl.
– Jako największy beneficjent programów związanych z transformacją, Polska powinna przejąć inicjatywę w tym zakresie, w skali całej Unii Europejskiej. Życzylibyśmy sobie, aby Instytut Sprawiedliwej Transformacji skupiał najlepszych polskich i europejskich ekspertów, zajmując się programowaniem transformacji w poszczególnych regionach – wskazał minister.
– Zależy nam na tym, żeby rozwijać OZE. W tej chwili. zgodnie z komunikatem Polskich Sieci Elektroenergetycznych, moc zainstalowana w fotowoltaice to 1,8 GW. Chcielibyśmy, żeby do roku 2025 ta moc zwiększyła się do wielkości, co najmniej, 7 GW. Mamy niepowtarzalną, historyczną szansę, w oparciu 0 politykę Nowego Zielonego Ładu i definiowane w tej chwili instrumenty finansowe, aby w Polsce przeprowadzić sprawiedliwą transformację energetyczną, której fundamentem będą inwestycje w OZE – dodał cytowany przez BiznesAlert.pl Ireneusz Zyska.
źródło: cire.pl, Biznes Alert

Podział kompetencji w Kierownictwie Ministerstwa Klimatu

20 maja br. w dzienniku urzędowym Ministerstwa Klimatu ukazało się zarządzenie w sprawie podziału kompetencji w Kierownictwie Ministerstwa Klimatu.

Minister Klimatu: Michał Kurtyka

Nadzoruje pracę Biura Ministra, Departamentów: Edukacji i Komunikacji, Prawnego, Spraw Obronnych, Zarządzania Kryzysowego i Bezpieczeństwa;
Wykonuje kompetencje w stosunku do Prezesa Państwowej Agencji Atomistyki oraz Agencji Rezerw Materiałowych.

Sekretarz Stanu – Ireneusz Zyska

Pełnomocnika Rządu do spraw OZE, ponadto nadzoruje pracę Departamentów: Elektromobilności i Gospodarki Wodorowej, Ochrony Powietrza i Polityki Miejskiej, Odnawialnych Źródeł Energii.

Jak również wykonuje kompetencje Ministra w stosunku do Instytutu Ekologii Terenów Uprzemysłowionych w Katowicach oraz Funduszu Niskoemisyjnego Transportu.

Sekretarz Stanu – Jacek Ozdoba

Nadzoruje pracę Departamentów: Ciepłownictwa, Instrumentów Środowiskowych, Gospodarki Odpadami;

Jak również wykonuje kompetencje Ministra w stosunku do Głównego Inspektora Ochrony Środowiska.

Sekretarz Stanu – Piotr Dziadzio

Nadzoruje pracę Departamentów: Elektroenergetyki, Energii Jądrowej, Ropy i Gazu.
Wykonuje kompetencje Ministra w stosunku do Centralnego Laboratorium Ochrony Radiologicznej w Warszawie,  Instytutu Chemii i Techniki Jądrowej w Warszawie, Instytutu Energetyki w Warszawie, Instytutu Fizyki Plazmy i Laserowej Mikrosyntezy im. Sylwestra Kaliskiego w Warszawie, Narodowego Centrum Badań Jądrowych w Otwocku-Świerku.

Podsekretarz Stanu – Adam Guibourgé-Czetwertyński

Nadzoruje pracę Departamentów: Funduszy Europejskich, Spraw Międzynarodowych, Strategii i Planowania Transformacji Klimatycznej;
Jak również wykonuje kompetencje Ministra w stosunku do Instytutu Ochrony Środowiska – Państwowego Instytutu Badawczego w Warszawie, Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, Wojewódzkich funduszy ochrony środowiska i gospodarki wodnej.

 

Do pobrania pełna treść zarządzenia: Ministerstwo_Klimatu_podzial_kompetencji_w_Kierownictwie_MK

https://dziennikurzedowy.mos.gov.pl/dzienniki-urzedowe-z-2020-r/kwiecien-czerwiec/zarzadzenie/poz-25-zarzadzenie-ministra-klimatu-z-dnia-20-maja-2020-r-w-sprawie-podzialu-kompetencji-w-kie/

Aukcje i nabór CHP – zaktualizowane pakiety informacyjne już dostępne na stronie URE

Na stronie URE zostały opublikowane uaktualnione dokumenty dla podmiotów zainteresowanych udziałem w naborze lub aukcji na premię kogeneracyjną (combined heat and power, CHP):

Zmiana pakietów i wzorów dokumentów wynika w szczególności z dostosowania ich treści do znowelizowanej ustawy o promowaniu energii elektrycznej z wysokosprawnej kogeneracji[1]. We wzorach wniosku o dopuszczenie do udziału w aukcji oraz wniosku o dopuszczenie do udziału w naborze jednostki kogeneracji opalanej paliwami gazowymi wskazano, że wytwórca dołącza do wniosku warunki przyłączenia albo umowę o przyłączenie jednostki kogeneracji do sieci przesyłowej albo sieci dystrybucyjnej  gazowej – jeżeli warunki zostały wydane lub umowa o przyłączenie została zawarta. W konsekwencji powyższej zmiany, wydanie ww. warunków lub zawarcie ww. umowy nie stanowi podjęcia decyzji inwestycyjnej[2] i tym samym nie stanowi złamania tzw. „efektu zachęty”.


  • W dniach 8-10 czerwca br. odbędzie się aukcja na premię kogeneracyjną. 8 czerwca br. rozpocznie się pierwsza w tym roku aukcja na premię kogeneracyjną za sprzedaż energii elektrycznej z wysokosprawnej kogeneracji wytworzonej w nowych jednostkach kogeneracji lub w jednostkach znacznie zmodernizowanych (wszystkie o mocy zainstalowanej od 1 do mniej niż 50 MW). Przeprowadzenie kolejnej aukcji na premię kogeneracyjną planowane jest pod koniec bieżącego roku.
  • 26 maja br. wejdzie w życie rozporządzenie Ministra Klimatu z 5 maja 2020 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie maksymalnej ilości i wartości energii elektrycznej z wysokosprawnej kogeneracji objętej wsparciem oraz jednostkowych wysokości premii gwarantowanej w roku 2019 oraz 2020 (Dz. U. z 2020 r. poz. 832).
  • Ustawa z grudnia 2018 r. o promowaniu energii elektrycznej z wysokosprawnej kogeneracji, wprowadziła nowy system wsparcia dla jednostek kogeneracji, w ramach którego nowe i znacznie zmodernizowane jednostki mogą uczestniczyć w konkurencyjnej procedurze aukcyjnej. Nowy system zastąpił dotychczasowy mechanizm bazujący na formule świadectw pochodzenia z kogeneracji. Kogeneracja jest wytwarzaniem energii elektrycznej i ciepła w najbardziej efektywny sposób, czyli w jednym procesie technologicznym. Jedną z istotniejszych zalet kogeneracji jest znacznie większy stopień wykorzystania energii pierwotnej zawartej w paliwie do produkcji energii elektrycznej i ciepła. Efektywność energetyczna systemu skojarzonego jest nawet o 30 proc. wyższa niż w przypadku oddzielnego wytwarzania energii elektrycznej w elektrowni kondensacyjnej i ciepła w kotłowni.

[2] w rozumieniu art. 2 pkt 3a ustawy z dnia 30 kwietnia 2020 r. o zmianie ustawy – Prawo energetyczne oraz ustawy o promowaniu energii elektrycznej z wysokosprawnej kogeneracji (Dz. U. z 2020 r. poz. 250, z późn. zm.).

 


A my zapraszamy jeszcze przed terminem aukcji w dniu 3 czerwca 2020 na III edycję szkolenia online:

Kogeneracja przemysłowa i zawodowa

– aktualny system wsparcia, aukcje 2020, rozliczanie

– nowe środki na finansowanie inwestycji z NFOŚiGW

Szczegóły: https://powermeetings.eu/kogeneracja-system-wsparcia-aukcje-rozliczanie-finansowanie/

Kontakt

Renata Kałużna Jesteśmy zespołem złożonym z doświadczonych profesjonalistów, działającym w ramach firmy powemeetings.eu, która specjalizuje się w doradztwie oraz organizacji konferencji i szkoleń dla różnych sektorów gospodarki.

powermeetings.eu
Al. Jerozolimskie 27
00-508 Warszawa

kom.: +48 603 386 917

NIP: 952-139-65-83
REGON: 363385059

Renata.Kaluzna@powermeetings.eu

Stronę redaguje: Jolanta Szczepaniak
Kontakt: powermeetings@powermeetings.eu