Duża nowelizacji ustawy o OZE dopiero w II kwartale 2022

Jolanta Szczepaniak
28 września 2021
Aktualności, Energetyka
biometan, dyrektywa RED II, gwarancje pochodzenia, hybrydowe instalacje oze, klastry energii, krajowy punkt kontaktowy oze, Ministerstwo Klimatu i Środowiska, Ministerstwo Klimatu i Środowiska nowelizacja ustawy o oze, Modernizacja instalacji odnawialnych źródeł energii, Morska energetyka wiatrowa, nowelizacja ustawy o oze 2021, partnerski handel energią, peer-to-peer, transpozycja red ii, zwiększanie udziału OZE w ciepłownictwie

Na stronie BIP Kancelarii Prezesa Rady Ministrów opublikowane zostały szczegóły projektu ustawy o zmianie ustawy o odnawialnych źródłach energii oraz niektórych innych ustaw, którą zapowiedziało w dniu wczorajszym Ministerstwo Klimatu i Środowiska. Planowany termin przyjęcia projektu przez RM to II kwartał 2022.

Informacje o przyczynach i potrzebie wprowadzenia rozwiązań planowanych w projekcie

Obecne regulacje zawarte w ustawie z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. 2020 poz. 261, z późn. zm.) (dalej: „ustawa OZE”) nie zapewniają skutecznego rozwoju odnawialnych źródeł energii (dalej: „OZE”), w obszarach objętych projektowanymi przepisami. Projekt w szczególności ma za cel transpozycję dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/2001 z dnia 11grudnia 2018 r. w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych (Dz. Urz. UE nr L 328, z 21.12.2018 r.), zwanej dalej „RED II”, „dyrektywą RED II” lub dyrektywą 2018/2001.

Regulacje, które będą zawarte w nowelizacji dotyczą następujących obszarów:

I. Biometan

II. Klastry energii

III. Transpozycja RED II w następujących obszarach:
1. Ciepłownictwo i chłodnictwo (art. 23-24 RED II)
2. Gwarancje pochodzenia (art. 19 RED II)
3. Krajowy Punkt Kontaktowy OZE (art. 16 RED II)
4. Procedury administracyjne (art. 15-16 RED II)
5. Partnerski handel energią – peer-to-peer (art. 21 RED II)
6. Pozostałe przepisy REDII wymagające wdrożenia

IV. Modernizacja instalacji odnawialnych źródeł energii (zwanych dalej „OZE”)

V. Wsparcie kontynuacyjne dla instalacji OZE, którym upływa 15-letni system wsparcia

VI. Hybrydowe instalacje OZE

VII. Morska energetyka wiatrowa (przepisy uzupełniające)

I. Biometan

Osiągnięcie celów klimatycznych, do czego w ramach członkostwa w UE zobowiązana jest Polska, w warunkach krajowych wymaga podejmowania zdecydowanych działań, w tym m.in. wykorzystania krajowego potencjału biometanu, którego rozwój może w istotny sposób pomóc w osiągnięciu ww. celów klimatycznych.
Celem podejmowanych działań jest przyjęcie regulacji wspierających rozwój wytwarzania biometanu. Projektowane regulacje będą w sposób efektywny zachęcać inwestorów do podejmowania decyzji w zakresie budowy instalacji do wytwarzania i oczyszczania biogazu lub biogazu rolniczego, wytwarzania biometanu oraz rozbudowy lub przebudowy istniejących sieci gazowych pod kątem umożliwienia zatłaczania biometanu. Jak wskazano wyżej, stworzenie optymalnych regulacji prawnych, które pozwolą w sposób stymulować stabilny rozwój tego sektora energetyki odnawialnej jest niezmiernie istotne dla realizacji zobowiązań międzynarodowych w zakresie energetyki odnawialnej w horyzoncie długoterminowym.
Istniejące regulacje prawne w zakresie wsparcia OZE nie odpowiadają faktycznym potrzebom w dziedzinie funkcjonowania instalacji wytwarzania biometanu, przez co, w praktyce nie stymulują one rozwoju tego rodzaju inicjatyw. W efekcie, pomimo że zgodnie z obowiązującym stanem prawnym, od kilku lat możliwe jest wprowadzanie oczyszczonego biogazu rolniczego do sieci gazowych dystrybucyjnych, do dnia dzisiejszego żadna tego rodzaju instalacja nie rozpoczęła działalności w kraju. Przeprowadzone analizy wskazują na szereg barier o charakterze prawnym oraz technicznym które są przyczyną takiego stanu i które projektowana ustawa stara się likwidować.
Brak szczegółowych rozwiązań w zakresie rozwoju sektora biometanu uniemożliwia obecnie wykorzystanie potencjału wytwarzania biogazu/biometanu w oparciu o krajowe surowce. Jednocześnie, szacunki wskazują na relatywnie duży potencjał energetyczny samego sektora rolno-spożywczego w zakresie produkcji biogazu rolniczego, który szacuje się na ponad 7,8 mld m3 rocznie („Krajowy plan na rzecz energii i klimatu na lata 2021-2030”). Z kolei według szacunku spółki PGNiG S.A., krajowy potencjał wytwarzania biometanu wynosi ok. 7 mld m3 ogółem. Niewykorzystane pozostają również możliwości w zakresie efektywnego zmniejszania emisji CO2 w sektorach gospodarki takich jak: transport, ciepłownictwo czy elektroenergetyka, do których biometan może być adresowany jako odnawialny zamiennik paliw aktualnie wykorzystywanych.
Należy również mieć na uwadze, że postępujący w kraju wzrost konsumpcji gazu ziemnego, który odbywa się za sprawą m.in. nasilającego się wykorzystania tego surowca na potrzeby działania systemu elektroenergetycznego oraz wzrastającego popytu ze strony sektora transportu, wymagać będzie zwiększenia dostępności gazu ziemnego w sieciach gazowych. W tym kontekście należy wziąć pod uwagę, że zgodnie z założeniami projektu Polityki energetycznej państwa do 2040 r., krajowe zużycie paliw gazowych będzie systematycznie wzrastać, przekraczając 18 mld m3, a jednocześnie w zaledwie 22% będzie pokrywane z wydobycia krajowego gazu ziemnego szacowanego na poziomie ok. 4 mld m3. Biorąc pod uwagę powyższe, istotnym elementem dla przyszłości oraz bezpieczeństwa energetycznego państwa jest optymalne wykorzystanie lokalnego potencjału wytwarzania biometanu. Biometan wytwarzany z surowców pozyskiwanych w najbliższej okolicy i wprowadzany do sieci gazowej może być w niedalekiej przyszłości istotnym elementem dywersyfikacji dostaw paliw gazowych na krajowy rynek zmniejszając krajowe uzależnienie od importu nośników energii. Rozwój sektora produkcji biometanu oznacza również potrzebę wybudowania licznych i rozproszonych terytorialnie zakładów, które przy odpowiednim zaprojektowaniu instrumentów wsparcia, będą jednym z istotnych elementów odbudowy polskiej gospodarki po okresie spowolnienia wywołanym pandemią COVID-19.

II. Klastry energii

Kolejnym problemem, który zostanie zaadresowany w projektowanej ustawie jest niewystarczająca dynamika rozwoju klastrów energii. W obecnym stanie prawnym zdiagnozowano szereg barier w tym zakresie, z których do najbardziej istotnych zaliczyć należy wątpliwości interpretacyjne w zakresie samej definicji klastra energii oraz podmiotowego i przedmiotowego zakresu działania klastrów energii, brak regulacji w zakresie rejestracji klastrów energii czy też propozycji instrumentów wsparcia, które promowałyby wykorzystanie OZE w ramach autokonsumpcji członków klastra energii, stanowiąc jednocześnie zachęty do ich lokalnego powstawania.
Należy wskazać, że projektowana ustawa, oprócz rozwiązania ww. problemów, przyczyni się do zrealizowania celów wskazanych w dokumentach strategicznych kraju, takich jak Strategia na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju (SOR), Krajowy plan działania w zakresie energii ze źródeł odnawialnych (KPD) oraz Polityka Energetyczna Polski do roku 2040 (PEP 2040).

III.1. Zwiększenie roli OZE w ciepłownictwie i chłodnictwie
Założenia związane z implementacją RED II

W prawie krajowym brak jest rozwiązań w pełni umożliwiających prawidłową i skuteczną implementację dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/2001 z dnia 11 grudnia 2018 r. w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych (Dz. Urz. UE nr L 328, z 21.12.2018 r.), zwanej dalej „RED II” lub dyrektywą 2018/2001 w odniesieniu do regulacji dotyczących ciepłownictwa systemowego w następującym zakresie:
1) funkcjonowania mechanizmów pozwalających na realizację wyznaczonego w art. 23 ust. 1 dyrektywy 2018/2001 celu w postaci zwiększenia udziału energii odnawialnej w sektorze ogrzewania i chłodzenia;
2) możliwości odłączenia się odbiorcy końcowego od systemu ciepłowniczego (art. 24 ust. 2, ust. 3 oraz ust. 7 dyrektywy 2018/2001);
3) obowiązku przyłączenia instalacji odnawialnego źródła energii oraz obowiązku zakupu ciepła z OZE (art. 24 ust. 4 lit. b), ust. 5 i ust. 6 dyrektywy 2018/2001);
4) obowiązku informowania odbiorców końcowych o efektywności energetycznej systemu ciepłowniczego oraz udziale energii odnawialnej w danym systemie ciepłowniczym (art. 24 ust. dyrektywy 2018/2001);
5) obowiązku określenia potencjału systemów ciepłowniczych pod względem zapewnienia usługi bilansującej i innych usług systemowych (art. 24 ust. 8 dyrektywy 2018/2001);
6) możliwości publikowania wykazu środków/podmiotów zobowiązanych realizujących cel, o którym mowa w art. 23 ust. 1 dyrektywy 2018/2001 (art. 23 ust. 3 i 6, załącznik VII dyrektywy 2018/2001);
7) obowiązku wprowadzenia systemu gwarancji pochodzenia ciepła z OZE (art. 19 dyrektywy 2018/2001);
8) definicji ciepła odpadowego (art. 2 dyrektywy 2018/2001).

Brak wprowadzenia przepisów regulujących ww. kwestie skutkować będzie brakiem implementacji dyrektywy 2018/2001 w tym zakresie.

Dotychczasowe regulacje krajowe dotyczące sektora ogrzewania są dalece niewystarczające w kontekście wymogów wprowadzanych przez wyżej wskazane przepisy dyrektywy 2018/2001. Potrzeba doprecyzowania zasad funkcjonowania ciepłownictwa systemowego wynika także z istniejących luk prawnych skutkujących nieefektywnym energetycznie i ekonomicznie wykorzystaniem potencjału tego sektora krajowej energetyki. Mechanizmy rynkowe w niewystarczającym stopniu stymulują budowę instalacji wytwarzających ciepło z odnawialnych źródeł energii, co w ostatecznym rozrachunku przyczynia się do zwiększenia kosztów transformacji energetycznej krajowej gospodarki oraz grozi niewykonaniem przez Polskę celów w zakresie udziału energii z OZE określonych w dyrektywie 2018/2001. Art. 23 dyrektywy określa, iż każde państwo członkowskie dąży do zwiększenia udziału energii odnawialnej w sektorze ogrzewania i chłodzenia orientacyjnie o 1,3 punktu procentowego jako roczna średnia wyliczona dla okresów 2021–2025 i 2026–2030, zaczynając od udziału energii odnawialnej w sektorze ogrzewania i chłodzenia osiągniętego w 2020 r.
W przypadku państw członkowskich, w których nie wykorzystuje się ciepła odpadowego i chłodu odpadowego, zwiększenie udziału ograniczone jest do 1,1 punktu procentowego.

III.2 Rozszerzenie stosowania gwarancji pochodzenia

Gwarancja pochodzenia jest dokumentem poświadczającym odbiorcy końcowemu wartości środowiskowe wynikające z unikniętej emisji gazów cieplarnianych oraz że określona w tym dokumencie ilość energii elektrycznej wprowadzonej do sieci dystrybucyjnej lub sieci przesyłowej została wytworzona z OZE w instalacjach odnawialnego źródła energii.
Wdrożenie RED II wymaga dostosowania przepisów i mechanizmu funkcjonującego już na rynku polskim, które z punktu widzenia funkcjonowania tego systemu mają charakter ewolucyjny. Gwarancje pochodzenia pozostają jednym z kluczowych elementów korporacyjnych umów na sprzedaż energii, stanowiących metodę finansowania rozwoju OZE, bez konieczności zaangażowania środków publicznych i tym samym, z zachowaniem odpowiednich proporcji, rodzaj alternatywy dla obowiązujących systemów wsparcia. Wykorzystanie gwarancji pochodzenia w tym zakresie stanowi warunek potwierdzenia wystąpienia efektu ekologicznego wynikającego z wykorzystania energii objętej taką umową.

III.3. Krajowy Punkt Kontaktowy OZE (KPK OZE)

Regulacje zawarte w ustawie OZE, w jej dotychczasowym brzmieniu nie zapewniają możliwości pełnego wsparcia informacyjnego, którym powinien zostać objęty przyszły wytwórca odnawialnych źródeł energii. Zainteresowany wytwórca OZE bierze udział w licznych postępowaniach, które są prowadzone przez różne organy administracyjne. Niemniej jednak, wnioskodawca nie ma możliwości uzyskania w jednym miejscu informacji, które dotyczą całości przeprowadzanego procesu. Art. 16 RED II stanowi, iż państwa członkowskie powołują lub wyznaczają co najmniej jeden punkt kontaktowy, wobec czego konieczne jest ustanowienie ram prawnych dla niezbędnych do utworzenia KPK OZE.

III.4. Uproszczenie procedur administracyjnych

W zakresie procedur administracyjnych w procesie inwestycyjnym w OZE, Dyrektywa RED II stawia wymogi, do których spełnienia zobowiązane są państwa członkowskie Unii Europejskiej. Otoczenie regulacyjne wymiernie wpływa na warunki realizacji inwestycji w odnawialne źródła energii. Jednym z najistotniejszych elementów sprawnego procesu inwestycyjnego, obok jasności i przewidywalności rozstrzygnięć administracyjnych, jest długość trwania procedur administracyjnych, która może w skrajnych przypadkach skutkować nawet wycofaniem decyzji o podjęciu decyzji o realizacji projektu. W warunkach polskich identyfikuje się kilka rodzajów procedur administracyjnych, które w największym stopniu wpływają na czas realizacji projektów inwestycyjnych, a przez to także oddziałują na rozwój OZE. W szczególności, należy wskazać tu na:
 wymogi środowiskowe,
 wymogi zagospodarowania przestrzennego,
 czas uzyskiwania warunków przyłączenia,
 czas uzyskiwania koncesji,
 czas wydania decyzji o warunkach zabudowy.
Propozycje zmian przepisów proceduralnych będę mieć za cel ich skrócenie lub też dostosowanie w inny sposób – tak aby spełnić wymogi nałożone przez dyrektywę RED II i polepszyć warunki prowadzenia procesu inwestycyjnego przez inwestorów.

III.5. Partnerski handel energią (peer-to-peer) przez prosumenta

Projekt będzie przewidywać wdrożenie art. 21 pkt 2 lit. a dyrektywy RED II, który stanowi, że państwa członkowskie zobowiązane są zapewnić, by prosumenci energii odnawialnej:
 działający samodzielnie lub
 za pośrednictwem koncentratorów
 mieli prawo wytwarzać energię odnawialną, również na własne potrzeby, przechowywać i sprzedawać swoje nadwyżki produkcji odnawialnej energii elektrycznej, w tym m.in. poprzez ustalenia w zakresie partnerskiego handlu (peer-to-peer).

Zgodnie z art. 2 pkt 18 RED II, partnerski handel (peer-to-peer) energią odnawialną oznacza jej sprzedaż pomiędzy
uczestnikami rynku:
 na podstawie umowy zawierającej z góry określone warunki dotyczące zautomatyzowanego wykonania transakcji i płatności za nią, bezpośrednio między uczestnikami rynku albo

 pośrednio, poprzez certyfikowanego uczestnika rynku będącego stroną trzecią, takiego jak koncentrator.

IV. System wsparcia umożliwiający modernizację instalacji OZE

Obecnie obowiązują rozwiązania dedykowane modernizacji instalacji OZE w postaci definicji „modernizacji”, rozumianej jako wykonanie robót polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego lub zmianie parametrów użytkowych lub technicznych instalacji OZE. Natomiast w przypadku gdy modernizacja obejmie instalację OZE, która nie otrzymuje już żadnego wsparcia (w postaci świadectw pochodzenia, w systemie aukcyjnym albo taryfy gwarantowanej), możliwe jest wystawienie takiej instalacji do aukcji po spełnieniu określonych warunków. Co ważne, opisywane mechanizmy zostały wyłączone z notyfikacji programu pomocowego w postaci aukcyjnego systemu wsparcia dla wytwórców energii z odnawialnych źródeł, zatwierdzonego decyzją Komisji Europejskiej z dnia 13 grudnia 2017 r. SA.43697 (2015/N) – Polska – aukcyjny system wsparcia dla odnawialnych źródeł energii i odbiorców energochłonnych i dotychczas nie uzyskały odrębnej decyzji notyfikacyjnej. Dlatego ważne jest, aby zaproponować nowy system dla instalacji modernizowanych – uzupełniający obowiązujące i notyfikowane systemy wsparcia. Odpowiednie przepisy sprawią, że art. 4 RED II będzie całkowicie wdrożony.

V. Systemy wsparcia kontynuacyjnego umożliwiającego pokrycie uzasadnionych kosztów operacyjnych dla instalacji OZE po zakończeniu 15 letniego okresu wsparcia

Równolegle do systemu modernizacji instalacji OZE istnieje potrzeba wdrożenia systemu wsparcia kontynuacyjnego, lecz ograniczającego nakłady na przeprowadzenie niezbędnych inwestycji do poziomu niezbędnego do zachowania bieżącej działalności instalacji OZE.
System ten umożliwiałby pokrycie uzasadnionych kosztów operacyjnych dla instalacji OZE po zakończeniu 15-letniego okresu wsparcia. Bez uzyskania projektowanej pomocy wytwórcy energii w ww. instalacjach nie byliby w stanie utrzymać zdolności produkcyjnych instalacji OZE po zakończeniu okresu wsparcia. Wsparcie powinno dotyczyć uzasadnionych kosztów operacyjnych zapewniających rentowność produkcji energii poprzez pokrycie różnicy pomiędzy kosztami operacyjnymi a przychodami ze sprzedaży energii po cenie rynkowej.

VI. Hybrydowe instalacje OZE

W związku z coraz ambitniejszymi celami Polski w zakresie udziału OZE w końcowym zużyciu energii brutto, a także rozwojem technologii magazynowania energii pozwalających na rozciągnięcie możliwości dysponowania mocą instalacji także poza czas bezpośredniego wytwarzania energii w tej instalacji, np. w warunkach bezwietrznych lub po zmroku, istnieje konieczność dostosowania regulacji dotyczących hybrydowych instalacji OZE.

VII. Zmiany w zakresie morskiej energetyki wiatrowej

Zmiany ww. ustaw będą odpowiadać na potrzebę wprowadzenia niezbędnych modyfikacji redakcyjno-technicznych, w celu wyeliminowania wątpliwości interpretacyjnych w zakresie ustawy z dnia 17 grudnia 2020 r. o promowaniu wytwarzania energii elektrycznej w morskich farmach wiatrowych (Dz. U. z 2021 r. poz. 234, z póżn. zm., zwaną dalej „ustawą offshore”), jak również są rezultatem doświadczeń wynikających ze stosowania ustawy o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej oraz ustawy – Prawo wodne, w kontekście przygotowania projektów morskich farm wiatrowych.

Wniosek został przygotowany z inicjatywy własnej Pełnomocnika Rządu do spraw Odnawialnych Źródeł Energii, popartej analizami przeprowadzonymi w Ministerstwie Klimatu i Środowiska, zainicjowanymi jeszcze w Ministerstwie Energii. Stanowi on również rezultat przeglądu obowiązujących przepisów prawa unijnego i krajowego, uwag przekazanych przez organy administracji państwowej jak również wystąpień organizacji branżowych.

Projekt objęty wnioskiem o wpis ma także za cel w szczególności transpozycję dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/2001 z dnia 11 grudnia 2018 r. w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych (Dz. Urz. UE nr L 328, z 21.12.2018 r.).

Istota rozwiązań ujętych w projekcie

I. Biometan
Proponowanym rozwiązaniem problemów, które zostały zidentyfikowane i opisane powyżej, oraz proponowanym narzędziem interwencji jest nowelizacja obowiązujących aktów prawnych, tj. ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii oraz innych ustaw, tj. ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne oraz
ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o biokomponentach i biopaliwach ciekłych.
Szczegółowy zakres zmian ujętych w projekcie ustawy stymulujących rozwój sektora biometanu obejmuje kompleksowy pakiet regulacji eliminujących bariery zidentyfikowane w ramach prowadzonych analiz, w tym:
1) wprowadzenie definicji biometanu, oraz wyłączenie pojęcia biogaz rolniczy z definicji biogazu; w związku z wprowadzeniem pojęcia biometan – wprowadzono również zmiany w ustawie z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne w zakresie pojęcia – paliwo gazowe;
2) określenie zasad prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania biogazu lub biometanu z biogazu – poprzez utworzenie „rejestru wytwórców biogazu” prowadzonego przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki;
3) rozszerzenie zakresu rozdziału 3 ustawy OZE (zasady i warunki wykonywania działalności w zakresie wytwarzania energii elektrycznej z biogazu rolniczego lub biopłynów oraz wytwarzania biogazu rolniczego lub biopłynów) o zasady i warunki wykonywania działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania biometanu z biogazu rolniczego – art. 24 ustawy OZE i kolejne, w szczególności rozszerzenie zakresu podmiotowego rejestru wytwórców biogazu rolniczego o
wytwórców biometanu z biogazu rolniczego;
4) poszerzenie obszaru działalności spółdzielni energetycznych o możliwość wytwarzania biometanu;
5) uchylenie przepisów dotyczących wniosku o wydanie urzędowego potwierdzenia efektu zachęty (art. 47a ustawy OZE) oraz przepisów stanowiących o świadectwie pochodzenia biogazu rolniczego (art. 48 ustawy OZE i kolejne);
6) wprowadzenie gwarancji pochodzenia dla biometanu i rozszerzenie zakresu przedmiotowego rejestru gwarancji pochodzenia o dane dotyczące gwarancji pochodzenia biometanu;
7) zmiana definicji paliw gazowych w ustawie – Prawo energetyczne.

II. Klastry energii
W zakresie dotyczącym zapewnienia dynamicznego rozwoju klastrów energii projekt ustawy będzie również przewidywać kompleksowy pakiet rozwiązań, który swoim zakresem obejmuje:
1) ustanowienie czytelnych zasad zawierania porozumienia o utworzeniu klastra energii oraz doprecyzowanie definicji klastra energii;
2) doprecyzowanie przepisów określających zakres podmiotowy, przedmiotowy oraz obszar działania klastra energii;
3) stworzenie rejestru klastrów energii oraz określenie zasad jego funkcjonowania;
4) zapewnienie warunków rozwoju klastrów energii poprzez wprowadzenie mechanizmu premiowania zużywania na własne potrzeby (tzw. autokonsumpcja) energii wytworzonej przez członków klastra energii;
5) ułatwienie współpracy poszczególnych członków klastra energii z operatorami systemów dystrybucyjnych poprzez określenie szczegółowych zasad tej współpracy;
6) określenie dla klastrów energii wymagań w zakresie stopnia pokrycia w ciągu roku łącznych potrzeb własnych członków klastra energii w zakresie energii elektrycznej, łącznej mocy zainstalowanej elektrycznej, a także wymogu, aby co najmniej 30%, a od 1 stycznia 2026 r. – co najmniej 50% energii wytwarzanej w rejestrowanym klastrze energii pochodziło z OZE – spełnienie przedmiotowych wymagań będzie warunkiem skorzystania przez dany klaster energii z preferencyjnych rozwiązań przewidzianych w projekcie.

III. 1 Zwiększenie roli OZE w ciepłownictwie i chłodnictwie
W ustawie o odnawialnych źródłach energii doprecyzuje się przepisy, dotyczące pierwszeństwa zakupu ciepła ze źródeł odnawialnych i instalacji termicznego przekształcania odpadów oraz wprowadza się zasady wydawania i rozliczania gwarancji pochodzenia ciepła i chłodu z OZE w celu wypromowania i zainteresowania ekologicznymi dostawami ciepła.

W ustawie Prawo energetyczne konieczne będą zaostrzone warunki obowiązku przyłączania do sieci ciepłowniczej oraz warunki odłączania się od sieci systemu nieefektywnego energetycznego, co jest wymogiem Dyrektywy RED II. W zakresie informowania odbiorców końcowych o efektywności energetycznej systemu ciepłowniczego oraz udziale energii odnawialnej w danym systemie ciepłowniczym potrzebne jest nałożenie na przedsiębiorstwa ciepłownicze obowiązków polegających na publikowaniu na stronie internetowej odpowiednich danych.

W odniesieniu do krajowego celu w zakresie udziału energii z odnawialnych źródeł energii w ciepłownictwie i chłodnictwie oraz orientacyjnej trajektorii udziału energii z odnawialnych źródeł energii w ciepłownictwie i chłodnictwie należy zauważyć, że te wielkości określone zostały w zintegrowanym krajowym planie w dziedzinie energii i klimatu, wydawanym zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1999 z dnia 11 grudnia 2018 r. w sprawie zarządzania unią energetyczną i działaniami w dziedzinie klimatu. Na ministra właściwego do spraw klimatu przewiduje się nałożenie obowiązku monitorowania realizacji powyższego celu. W zakresie obowiązku publikowania wykazu środków i podmiotów zobowiązanych realizujących cel, o którym mowa w art. 23 ust. 1 dyrektywy 2018/2001, proponuje się, aby obowiązek taki spoczywał na ministrze właściwym do spraw klimatu, który dane te będzie publikować na swoich stronach Biuletynu Informacji Publicznej.

W ustawie – Prawo energetyczne, w zakresie budowy, modernizacji i przyłączania źródeł ciepła będących instalacjami OZE oraz źródeł ciepła odpadowego, będzie zapewniony zwrot z kapitału zaangażowany w tę działalność.

W ustawie – Prawo energetyczne zostanie uwzględniona możliwość odejścia przez przedsiębiorstwa wytwarzające ciepło w kogeneracji od sposobu kształtowania taryf w sposób uproszczony, jednak z konsekwencją braku możliwości zmiany przyjętego kosztowego kształtowania taryfy dla ciepła.

III.2 Gwarancje pochodzenia

Implementacja dyrektywy REDII wymaga nowelizacji przepisów w szczególności w poniższych obszarach:
1. Przystąpienie Prezesa URE, jako organu wydającego gwarancje pochodzenia w Polsce, do stowarzyszenia AIB, zrzeszającego podmioty wydające gwarancje pochodzenia, a w konsekwencji synchronizacja polskiego rejestru z HUB-em prowadzonym przez AIB oraz standardem European Energy Certificate System (EECS).
2. Należyte uwzględnienie wartości rynkowej gwarancji pochodzenia wobec producenta, który otrzymuje wsparcie finansowe z systemu wsparcia.
3. Uwzględnienie w krajowym porządku prawnym wymogów normy CEN – EN 16325 po jej aktualizacji i zatwierdzeniu.
4. Rozszerzenie rejestru gwarancji pochodzenia prowadzonego przez Towarową Giełdę Energii („TGE”) o nowe nośniki energii: gaz z odnawialnych źródeł (biometan), w tym wodór, ciepło oraz chłód.
5. Dostosowanie funkcjonalności rejestru gwarancji pochodzenia prowadzonego przez TGE do nowych przepisów.

III.3. Krajowy Punkt Kontaktowy OZE
Szczegółowe założenia planowanej ustawy w zakresie KPK OZE
 KPK OZE, jako punkt elektroniczny.
 KPK OZE stanowi platformę informacyjną dla wnioskodawców. Punkt ten powinien być postrzegany jako pierwszy punkt kontaktowy, w którym wnioskodawca może znaleźć informacje na temat tego, jakie pozwolenia są wymagane dla jego projektu i w jaki sposób te procedury są przeprowadzane, czyli:
 sposób załatwienia sprawy (listownie lub elektronicznie),
 podstawowe informacje, które powinien wiedzieć wnioskodawca przed rozpoczęciem postępowania,
 warunki, które trzeba spełnić, aby przystąpić do danego postępowania,
 czas w jakim należy załatwić sprawę,
 organ, właściwy do realizacji sprawy (z możliwością wyszukania za pomocą wpisania nazwy miejscowości lub kodu pocztowego),
 opis czynności jakie musi spełnić wnioskodawca krok po kroku,
 przedstawienie czynności wykonywanych przez organ wydający rozstrzygnięcie,
 koszt postępowania,
 czas trwania postępowania,
 odwołanie się od rozstrzygnięcia.

III.4. Uproszczenie procedur administracyjnych
Aby spełnić obowiązki określone w REDII konieczne jest podjęcie działań umożliwiających przyspieszenie inwestycji w odnawialne źródła energii. Niniejszy projekt ustawy będzie regulować zmiany proceduralne związane z indywidualnym postępowaniem administracyjnym. W celu przyspieszenia inwestycji w OZE należy jednak usprawnić także procedurę przyjmowania gminnych dokumentów planistycznych tj. studium oraz MPZP, które pomimo tego, że są rodzajem procesu politycznego, będącego emanacją samorządności społeczności lokalnej, to jednak w wielu przypadkach stanowi najdłuższy z etapów – bezpośrednio wpływających na długość trwania procesu inwestycyjnego. W tym miejscu należy zaznaczyć, że w ramach administracji rządowej prowadzone są prace nad ograniczeniem długości i istniejącej dotychczas sekwencyjności przyjmowania studium oraz MPZP. Wyniki tych prac będą mieć także pozytywny wpływ na realizację projektów OZE. Modyfikacja planistycznej, a więc społeczno-politycznej fazy procedury administracyjnej – zmiany studium lub MPZP – jest tym istotniejsza, że wypis i wyrys z MPZP potwierdzający możliwość lokalizacji instalacji OZE w danej lokalizacji jest obecnie elementem niezbędnym dla uzyskania warunków przyłączenia i podpisania umowy o przyłączenie.

Niezależnie od powyższego, wskazane jest dążenie do tego, aby na wybranych rodzajach obszarów inwestycje w odnawialne źródła energii mogły być realizowane z ograniczonym wpływem procedur planistycznych. Projekt ustawy będzie zawierać uproszczenia między innymi w obszarach: proces przyłączania do sieci elektroenergetycznej, procesy wynikające z prawa budowlanego czy usprawnienie procesu inwestycyjnego.

III.5. Partnerski handel (peer-to-peer) – przez prosumenta
Wprowadzenie możliwości bezpośredniego handlu energią P2P który umożliwi:
 przekazywanie energii nieskonsumowanej przez podmiot posiadający instalację OZE do drugiego podmiotu w celu pokrycia jego zapotrzebowania na energię za pośrednictwem platformy internetowej lub określonych technologii działających jako pośrednik, które zapewnią operatorom rynku cyfrowe połączenia wzajemne niezbędne do ułatwienia wymiany energii;
 wymianę energii pomiędzy podmiotami poprzez sieć elektroenergetyczną. W tym przypadku nadwyżki energii przekraczające chwilowo sumaryczne zapotrzebowanie obu podmiotów również mogą trafić do sieci elektroenergetycznej.

IV. System wsparcia umożliwiający modernizację instalacji OZE
Założenia systemu:
 System wsparcia modernizacji będzie mieć zastosowanie do instalacji OZE, których wiek przekracza 15 lat. Dla uproszczenia identyfikacji uprawnionych instalacji wsparcie będzie adresowane do instalacji OZE po zakończeniu pierwotnego 15-letniego okresu wsparcia (w systemie świadectw pochodzenia lub aukcyjnym lub FIT/FIP).
 Prawo do nowego wsparcia powinno móc być przyznawane jeszcze przed upływem pierwotnego okresu wsparcia, tak aby umożliwić terminową realizację niezbędnych inwestycji wydłużających cykl życia instalacji.
 Wsparcie dotyczy kosztów modernizacji nie mniejszych niż 25% nakładów na nową referencyjną instalację OZE, w celu wyeliminowania wspierania napraw i usprawnień o mniejszej wartości, które powinny być finansowane z przychodów z działalności instalacji, bądź wsparcia operacyjnego.
 Modernizowane instalacje OZE będą konkurować o wsparcie z instalacjami nowymi (m.in. uczestniczyć w tym samym koszyku aukcyjnym). Pozwoli to na zapewnienie odpowiedniej podaży projektów w wybranych koszykach a tym samym skuteczne rozstrzyganie ogłoszonych aukcji.
 System wsparcia modernizacji obejmie inwestycje wpływające na poprawę produkcyjnych parametrów instalacji, dotyczących wytwarzania energii z OZE, tj. modernizację, w tym konwersję.
 Wsparcie dotyczyć będzie więc jedynie produkcyjnej części instalacji, bezpośrednio związanej z wytwarzaniem energii w tej instalacji (np. turbina, generator). 
W szczególności, wsparcie nie będzie odnosić się do infrastruktury i urządzeń instalacji OZE, które mają jedynie charakter środowiskowy (np. przepławki dla ryb) – nie będą to koszty kwalifikowane w tym systemie.
 Zakłada się, że wsparcie udzielone instalacjom zmodernizowanym wyniesie maksymalnie 15 lat.

V. System wsparcia kontynuacyjnego umożliwiający pokrycie uzasadnionych kosztów operacyjnych dla instalacji OZE po zakończeniu 15-letniego okresu wsparcia
W celu umożliwienia pokrycia uzasadnionych kosztów operacyjnych dla technologii: elektrowni wodnych, biomasowych i biogazowych oraz w przedziałach mocowych uzasadniających dodatkowe różnicowanie poziomu wsparcia w ramach tych technologii które po zakończeniu 15-letniego okresu wsparcia (w postaci świadectw pochodzenia lub prawa do korzystania z systemu FIT/FIP lub systemu aukcyjnego), są utrzymane w stanie technicznym umożliwiającym ich dalszą eksploatację przez kolejne 10 lat, niezbędne jest ustanowienie nowego, dedykowanego tym instalacjom systemu wsparcia kontynuacyjnego, zapewniającego rentowność produkcji energii poprzez pokrycie różnicy pomiędzy kosztami operacyjnymi a przychodami ze sprzedaży energii po cenie rynkowej (premia).

Założenia systemu wsparcia kontynuacyjnego umożliwiającego pokrycie uzasadnionych kosztów operacyjnych dla instalacji OZE po zakończeniu 15-letniego okresu wsparcia:
 wsparcie nie może być łączone dla tego samego okresu z innym wsparciem operacyjnym (np. rynek mocy, wsparcie dla wysokosprawnej kogeneracji);
 wsparcie może być łączone ze wsparciem inwestycyjnym (np. dotacje i pożyczki NFOŚiGW) i nie podlega regule kumulacji (wysokość wsparcia operacyjnego nie jest kalkulowana z uwzględnieniem kosztów inwestycyjnych, dlatego nie zaistnieje sytuacja podwójnego finansowania tych samych kosztów z obu instrumentów);
 poziom wsparcia określany jest dla trzech technologii: elektrowni wodnych, biomasowych i biogazowych oraz w przedziałach mocowych uzasadniających dodatkowe różnicowanie poziomu wsparcia w ramach tych technologii.

VI. Zmiany w zakresie morskiej energetyki wiatrowej
Zmiany w ustawie o promowaniu wytwarzania energii elektrycznej w morskich farmach wiatrowych mają na celu wprowadzenia niezbędnych modyfikacji redakcyjno-technicznych w celu wyeliminowania wątpliwości interpretacyjnych. Stanowi to odpowiedź na uwagi zgłoszone przez Biuro Legislacyjne Senatu na etapie prac nad ustawą offshore w Senacie. Zmiany dotyczące ustawy o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej mają na celu, m.in. bardziej efektywne planowanie rozwoju infrastruktury służącej do wyprowadzenia mocy z morskich farm wiatrowych Ponadto, proponuje się wykreślenie odniesienia do koncepcji przestrzennego zagospodarowania kraju, ponieważ na podstawie ustawy z dnia 15 lipca 2020 r. o zmianie ustawy o zasadach prowadzenia polityki rozwoju oraz niektórych innych ustaw uchylono art. 47 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, który stanowił podstawę do wydania przez Radę Ministrów uchwały dotyczącej koncepcji przestrzennego zagospodarowania kraju.

Zmiana ustawy – Prawo wodne przesądza wątpliwości interpretacyjne.

VII. Hybrydowe instalacje OZE
W projekcie zostanie zaproponowana zmiana definicji hybrydowej instalacji odnawialnego źródła energii pozwalają na zdecydowaną poprawę wskaźnika wykorzystania mocy poszczególnych technologii wytwarzania energii elektrycznej wchodzących w skład instalacji hybrydowej. Zagwarantuje to istotne korzyści wynikające z bieżącej eksploatacji sieci dystrybucyjnej i pozwoli na uniknięcie istotnych wydatków na jej rozbudowę, których poniesienie byłoby konieczne w przypadku podłączania poszczególnych instalacji odnawialnych źródeł energii – bez efektu synergii, ze wzrostem wydajności i stabilności pracy wytwarzania energii elektrycznej osiąganej w przypadku hybrydowych instalacji odnawialnych źródeł energii. Opracowane analizy potwierdzają, iż nie ma możliwości podjęcia alternatywnych w stosunku do projektowanej ustawy środków umożliwiających osiągnięcie zamierzonego celu. Działania regulacyjne które są objęte wnioskiem, poza korzyściami związanymi z rozwojem sektorów objętych regulacją będą wywoływały również określone konsekwencje finansowe, związane m.in. z wpływem systemów modernizacji oraz kontynuacji wsparcia na rachunek końcowy odbiorcy.

Wreszcie, mając na uwadze konieczność:
1) wprowadzenia nowych instrumentów nadzoru rynkowego w postaci rejestru wytwórców biogazu i rejestru klastrów energii,
2) modyfikacji istniejących instrumentów nadzoru rynkowego, polegającej na poszerzeniu zakresu podmiotowego rejestru wytwórców biogazu rolniczego o wytwórców biometanu z biogazu rolniczego i zakresu przedmiotowego rejestru gwarancji pochodzenia o dane w zakresie gwarancji pochodzenia biometanu,
3) transpozycję przepisów dyrektywy REDII,
4) konieczność wprowadzenia rozwiązań dla instalacji modernizowanych oraz wsparcie kontynuacyjne dla istniejących instalacji,
5) wprowadzenie nowych rozwiązań dla hybrydowych instalacji OZE
6) niezbędne usprawnienia dla morskiej energetyki wiatrowej, – niezbędne jest podjęcie prac nad zmianami ustawowymi oraz w stosownych obszarach uwzględnienie w projekcie wpływu ww. planowanych działań na sektor finansów publicznych.

Projekt OSR załączony do niniejszego zgłoszenia do Wykazu prac legislacyjnych i programowych Rady Ministrów zawiera materiały analityczne opisujące ww. wpływ w sposób szczegółowy.

źródło: BIP KPRM

Nadchodzące wydarzenia powermeetings.eu!

MKiŚ przygotowuje rozwiązania, które zwiększą udział OZE w krajowym systemie m.in. w zakresie biometanu i klastrów energii

W Ministerstwie Klimatu i Środowiska trwają prace nad projektem „nowelizacji ustawy o zmianie ustawy o odnawialnych źródłach energii oraz niektórych innych ustaw”. Celem nowych rozwiązań jest przede wszystkim zwiększenie udziału odnawialnych źródeł energii (OZE) w krajowym zużyciu energii. Mają za zadanie także dalszy wpływ na rozwój sektora energii zgodny z ambicjami redukcji emisyjności gospodarki i spełniania zobowiązań międzynarodowych.

Główny kierunek to tworzenie prawa i warunków, które dają możliwość rozwoju zarówno indywidualnym producentom, jak i przedsiębiorcom. Pozwoli to na dalszy dynamiczny rozwój odnawialnych źródeł energii w naszym kraju i nowe innowacyjne projekty. Propozycje rozwiązań, przyczynią się także do zwiększania pozytywnego wpływu OZE na bezpieczeństwo systemu elektroenergetycznego.

Nowelizacja ustawy o OZE to również realizacja unijnych zobowiązań i transpozycja dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/2001 z dnia 11 grudnia 2018 r. w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych zwanej dyrektywą RED II. Równolegle prowadzone są prace nad projektem ustawy o zmianie ustawy o biokomponentach i biopaliwach ciekłych oraz niektórych innych ustaw, który będzie wdrażał ww. dyrektywę w obszarze transportu.

Nowe przepisy skierowane będą na rozwój i wzmocnienie nowych rozwiązań i technologii sektora OZE. W szczególności dotyczyć będą takich obszarów jak:

biometan (m.in. definicja i zakres prowadzenia działalności),
klastry energii (m.in. czytelne zasady tworzenia i zakres funkcjonowania),
hybrydowe instalacje OZE, czy instalacje modernizowane,
zwiększanie udziału OZE w ciepłownictwie i chłodnictwie.

W ramach wspomnianej transpozycji unijnej dyrektywy RED II planowane jest także utworzenie Krajowego Punktu Kontaktowego jako wsparcie informacyjne w zakresie realizacji inwestycji OZE. Ponadto uproszczone zostaną procedury administracyjne oraz rozszerzone będzie stosowanie gwarancji pochodzenia.

Wspieranie odnawialnych źródeł energii jest jednym z celów krajowej oraz unijnej polityki energetycznej. Rozwój technologii OZE generuje jednocześnie wzrost gospodarczy, a inwestycje w tym zakresie pozwalają na pokrycie rosnącego zapotrzebowania na energię. Mają też duży wpływ na bezpieczeństwo dostaw. Dzięki odnawialnym źródłom nasze gospodarstwa domowe korzystają z przyjaznych środowisku rozwiązań, a przedsiębiorcy – z czystej energii przy produkcji i wytwarzaniu różnych dóbr.

Przygotowane przez Ministerstwo Klimatu i Środowiska przepisy wpłyną pozytywnie na rozwój sektora OZE w naszym kraju. Będą także wsparciem dla nowych inwestorów i ich projektów. Jest to kolejny etap transformacji polskiego rynku energii elektrycznej, która jest niezbędna by zapewnić konsumentom i aktywnym odbiorcom ważną rolę w zapewnianiu elastyczności systemu elektroenergetycznego.

Przekazanie do konsultacji publicznych i uzgodnień międzyresortowych projektu nowelizacji ustawy o OZE MKIŚ planuje w czwartym kwartale br.

źródło: Ministerstwo Klimatu i Środowiska

Nadchodzące wydarzenia powermeetings.eu!

Rada Ministrów przyjęła projekt nowelizacji ustawy o OZE (UD107)

Jolanta Szczepaniak
13 kwietnia 2021
Aktualności, Energetyka
aukcje oze, biogaz składowiskowy, energetyka wodna, FIT i FIP, FiT/FiP, mała instalacja oze, Ministerstwo Klimatu i Środowiska, OZE, systemy wsparcia OZE, ustawa oze 2021, ustawa oze szkolenie

Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o zmianie ustawy o odnawialnych źródłach energii oraz niektórych innych ustaw, przedłożony przez ministra klimatu i środowiska.

Rząd chce przedłużyć obowiązujące programy pomocy publicznej dla wytwórców energii z odnawialnych źródeł energii (OZE). Dotychczasowe systemy wsparcia kończą się bowiem 30 czerwca 2021 r. Dzięki zmianom, możliwe będzie przedłużenie aukcyjnego systemu pomocy do 31 grudnia 2027 r. Wprowadzono także przepisy, które ograniczą obowiązki koncesyjne dla przedsiębiorców wykonujących działalność gospodarczą, jeśli chodzi o małe instalacje OZE.

Najważniejsze rozwiązania

Obowiązujące programy pomocy publicznej dotyczące aukcji dla wytwórców energii z OZE zostaną przedłużone do 31 grudnia 2021 r. Natomiast programy wsparcia związane ze sprzedażą energii elektrycznej po stałej cenie (tzw. system FiT) albo prawa do dopłaty do ceny rynkowej energii elektrycznej (tzw. system FiP), zostaną przedłużone do 30 czerwca 2024 r.
Ponadto, po notyfikacji pomocy publicznej w Komisji Europejskiej, wytwórcy będą mogli ubiegać się o wsparcie do końca 2027 r. Skutkiem notyfikacji będzie także przedłużenie do 30 czerwca 2047 r. maksymalnego okresu otrzymywania wsparcia dla instalacji, w szczególności dotyczącego:
- obowiązku zakupu niewykorzystanej energii elektrycznej po stałej cenie albo prawa do dopłaty do ceny rynkowej energii elektrycznej w ramach tzw. systemów FIT oraz FIP;
- obowiązku zakupu energii elektrycznej po stałej cenie albo prawa do dopłaty do ceny rynkowej energii elektrycznej w ramach systemu aukcyjnego.
Ograniczone zostaną obowiązki koncesyjne dla przedsiębiorców wykonujących działalność gospodarczą, jeśli chodzi o małe instalacje. Chodzi o podniesienie progu łącznej mocy zainstalowanej elektrycznej z 0,5 MW do 1 MW lub mocy osiągalnej cieplnej w skojarzeniu z 0,9 MW do 3 MW.
Na poziomie ustawy potwierdzona zostanie dotychczasowa praktyka Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki dotycząca sposobu określania łącznej mocy zainstalowanej elektrycznej instalacji OZE. Ma to znaczenie w kontekście zmiany kwalifikacji obowiązku – z koncesyjnego na rejestrowy – dla wytwórców energii z OZE z kilku tysięcy instalacji. Po zmianie, przedsiębiorcy, którzy posiadają koncesję, a ich instalacje spełniają warunki określone dla małej instalacji, zostaną wpisani do rejestru wytwórców energii w małej instalacji.
Wprowadzona zostanie możliwość uzyskania pomocy operacyjnej na dodatkowe 2 lata – wyłącznie w systemach FIT oraz FIP dla instalacji małej energetyki wodnej (MEW) i instalacji biogazowych o mocy nieprzekraczającej 1 MW, które korzystały z systemu zielonych certyfikatów przez minimum 5 lat.
W rezultacie, z systemu wsparcia umożliwiającego pomoc operacyjną do 17 lat, skorzysta ponad 400 elektrowni wodnych oraz ok. 80 instalacji produkujących tzw. biogaz składowiskowy (BGS) i innych biogazowni, o mocy zainstalowanej do 1 MW. Chodzi o instalacje, dla których upłynął lub w bieżącym roku i w kolejnych latach upływa – 15-letni okres wsparcia.
Określony został długoterminowy harmonogram udzielania wsparcia wytwórcom OZE przez sześć kolejnych lat. Ilość i wartość energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii, które mogą zostać sprzedane w aukcji w latach 2022–2027, zostanie określona w rozporządzeniu. Ilość i wartość nie będą mogły zostać zmniejszone. Rozwiązanie to stworzy przewidywalne ramy rozwoju sektora OZE oraz zapewni stabilną perspektywę inwestycyjną.
Wprowadzona zostanie zmiana dotycząca mocy urządzeń wytwarzających energię z OZE, które mogą być lokalizowane bez konieczności uwzględnienia w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego danej gminy, z obecnie obowiązującej mocy zainstalowanej 100 kW do 500 kW. Dodatkowy wyjątek dotyczyć będzie instalacji fotowoltaicznych (PV) zlokalizowanych na gruntach rolnych stanowiących użytki rolne klasy V i VI, VIz i nieużytkach, gdzie wartość ta wyniesie 1000 kW. Dodatkowo, takiemu zwolnieniu będą podlegać urządzenia inne niż wolnostojące (czyli w praktyce zamontowane na dachach budynków).
Krajowy Ośrodek Wsparcia Rolnictwa będzie mógł realizować zadania na rzecz odnawialnych źródeł energii. Spółki kapitałowe działające w sektorach energii elektrycznej, ropy naftowej oraz paliw gazowych – nadzorowane przez ministra do spraw aktywów państwowych i prowadzące inwestycje OZE – będą mogły szybciej realizować wyznaczony Polsce cel zwiększenia produkcji energii odnawialnej. Chodzi o inwestycje na gruntach wydzierżawianych bez przeprowadzania przetargu. Rozwiązanie to zapewni KOWR możliwość realizacji jego ustawowych zadań dotyczących wsparcia działań na rzecz odnawialnych źródeł energii, a dochód pozyskany z dzierżawy gruntów pozwoli na skuteczną i efektywną realizację pozostałych zadań, spoczywających na KOWR.

Od 2016 r., w ramach aukcji na wytwarzanie energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii, Prezes Urzędu Regulacji Energetyki udzielił wparcia obejmującego ponad 209 terawatów (TWh) energii elektrycznej, co odpowiada zakontraktowanej energii elektrycznej o wartości ponad 50 mld zł wypłacanej wytwórcom przez 15 lat.

Nowe rozwiązania mają wejść w życie po 14 dniach od ogłoszenia w Dzienniku Ustaw, z wyjątkiem niektórych przepisów, które zaczną obowiązywać w innych terminach.

źródło: Kancelaria Prezesa Rady Ministrów, 13.04.2021

Szczegóły nowelizacji i ich wpływ na uczestników rynku OZE omawiać będziemy w trakcie seminarium:

👉 Nowelizacja ustawy o OZE A. D. 2021

– istotne zmiany w systemach wsparcia, nowy zakres uprawnień i obowiązków inwestorów

24 listopada 2021 I Warszawa & online

Szczegóły: https://powermeetings.eu/szkolenie-nowelizacja-ustawy-oze/

Nadchodzące wydarzenia powermeetings.eu 👍

Projekt nowelizacji ustawy o OZE trafił pod obrady Komisji Prawniczej

Jolanta Szczepaniak
22 marca 2021
Aktualności, Energetyka
FIT i FIP, MEW, Ministerstwo Klimatu i Środowiska, nowelizacja ustawy o oze, nowelizacja ustawy o oze 2021, OZE

Warszawa, 19.03.2021 (ISBnews) – Projekt nowelizacji ustawy o odnawialnych źródłach energii (OZE), zakładający ograniczenie obowiązków koncesyjnych dla małych instalacji i przedłużenie do 30 czerwca 2047 roku maksymalnego okresu wsparcia m.in. w ramach: upustów prosumenckich oraz w obowiązku zakupu energii elektrycznej po stałej cenie w ramach systemu aukcyjnego trafił pod obrady Komisji Prawniczej, wynika z informacji na stronach Rządowego Centrum Legislacji (RCL).

Projekt został przygotowany przez Ministerstwo Klimatu i Środowiska (MKiŚ).

„Zaproponowane w projekcie zmiany służą ograniczeniu obowiązków koncesyjnych dla przedsiębiorców wykonujących działalność gospodarczą w zakresie małych instalacji, przez podniesienie progu łącznej mocy zainstalowanej elektrycznej lub mocy osiągalnej cieplnej w skojarzeniu instalacji odnawialnego źródła energii określonych jako małe instalacje” – czytamy w uzasadnieniu.

Ma nastąpić przeniesienie „z urzędu” przedsiębiorców posiadających koncesję, a których instalacje spełniają warunki określone dla małej instalacji, do rejestru wytwórców energii w małej instalacji. Zaproponowano też wpisanie do ustawy dotychczasowej praktyki dotyczącej sposobu określania łącznej mocy zainstalowanej elektrycznej instalacji OZE.

„Ma to […] znaczenie w kontekście perspektywy zmiany kwalifikacji obowiązku – z koncesyjnego na rejestrowy – dla wytwórców energii z OZE z kilku tysięcy instalacji. wątpliwości interpretacyjne potwierdzono na poziomie ustawy dotychczasową praktykę dotyczącą sposobu określania łącznej mocy zainstalowanej elektrycznej instalacji odnawialnego źródła energii (OZE)” – czytamy dalej.

Zaproponowano przedłużenie jest przedłużenie do 30 czerwca 2047 r. maksymalnego okresu.:

– obowiązywania mechanizmu rozliczeń „opustu” w ramach systemu prosumenckiego;

– obowiązku zakupu niewykorzystanej energii elektrycznej przez mikroinstalacje OZE działające poza systemem prosumenckim;

– obowiązku zakupu niewykorzystanej energii elektrycznej po stałej cenie albo prawa do dopłaty do ceny rynkowej energii elektrycznej w ramach systemów FIT oraz FIP;

– obowiązku zakupu energii elektrycznej po stałej cenie albo prawa do dopłaty do ceny rynkowej energii elektrycznej w ramach systemu aukcyjnego.

Zgodnie z projektowaną zmianą, maksymalny termin udzielenia pomocy publicznej w ramach systemu aukcyjnego oraz systemów FIT i FIP z dnia 30 czerwca 2021 r. ma zostać przedłużony do 31 grudnia 2027 r.

„Warunkiem zaś możliwości zastosowania przedłużenia do 31 grudnia 2027 r. okresu udzielania pomocy publicznej w ramach ww. systemów wsparcia (aukcyjnego oraz FIT i FIP) jest uzyskanie pozytywnej decyzji Komisji Europejskiej o zgodności pomocy publicznej przewidzianej w tych przepisach z rynkiem wewnętrznym albo uznania przez Komisję Europejską, że zmiany w tych przepisach nie stanowią nowej pomocy publicznej. Projekt […] przewiduje regulację zawieszającą stosowanie ww. zmienianych przepisów – do dnia wydania pozytywnej decyzji Komisji Europejskiej o zgodności pomocy publicznej z rynkiem wewnętrznym” – czytamy także.

W projekcie zawarto delegację ustawową do wydania rozporządzenia określającego ilości i wartości energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii, które mogą zostać sprzedane w drodze aukcji w latach kalendarzowych 2022-2027. Zdaniem autorów projektu, rozwiązanie to „tworzy przewidywalne ramy rozwoju sektora OZE w następnych latach w ramach wydłużenia okresu obowiązywania systemu aukcyjnego dla wytwórców energii z OZE i ma na celu zapewnienia stabilnej perspektywy inwestycyjnej”.

Planowane jest także przedłużenie o dodatkowe 2 lata możliwości uzyskania pomocy operacyjnej – wyłącznie w systemach FIT oraz FIP – dla instalacji MEW i biogazowych o mocy nieprzekraczającej 1 MW, które korzystały z systemu zielonych certyfikatów przez minimum 5 lat. W rezultacie, okres wsparcia dla tych instalacji wyniósłby nie dłużej niż 17 lat. Z rozwiązania tego miałoby skorzystać ponad 400 elektrowni wodnych oraz ok. 80 instalacji produkujących biogaz składowiskowy (BGS) i innych biogazowni, o mocy zainstalowanej do 1 MW, dla których upłynął lub w bieżącym roku i w kolejnych latach upływa 15-letni okres wsparcia.

Projekt zakłada skrócenie okresu kompensacji dodatniego salda do okresu trzech lat z terminem zwrotu do 6 miesięcy od zakończenia danego okresu.

Jak podano w uzasadnieniu do projektu, ustawodawca zdecydował się na jaśniejsze sprecyzowanie, że przepisami są objęte zarówno instalacje trój- i jednofazowe, co pozwoli na bardziej jednolite i konsekwentne stosowanie tych samych przepisów wobec wszystkich potencjalnych uczestników tego rynku. Ponadto dokonano szeregu uszczegółowień, których celem jest rozwianie wątpliwości co do zakresu i sposobu udostępniania danych pomiarowych oraz rozliczeń.

źródło: www.WysokieNapiecie.pl

➡ Szczegóły nowelizacji Ustawy o OZE omawiać będziemy już 🔜 24 listopada 2021 w trakcie seminarium online:

🔝 Nowelizacja ustawy o OZE A. D. 2021

– istotne zmiany w systemach wsparcia, nowy zakres uprawnień i obowiązków inwestorów

Szczegóły: https://powermeetings.eu/szkolenie-nowelizacja-ustawy-oze/

Nadchodzące wydarzenia powermeetings.eu 👍

Czas na polskie technologie wodorowe

Ministerstwo Rozwoju, Pracy i Technologii wspólnie z Ministerstwem Klimatu i Środowiska zaprasza do składania projektów z obszaru technologii i systemów wodorowych, których realizacja będzie możliwa dzięki uzyskaniu pomocy publicznej w ramach mechanizmu Komisji Europejskiej – Ważne Projekty Stanowiące Przedmiot Wspólnego Europejskiego Zainteresowania (Important Projects of Common European Interest -IPCEI). Aplikacje można składać do 26 marca 2021 r.

Transformacja sektora energetycznego i transportowego jest obecnie kluczowym wyzwaniem dla Polski. Celem naszych działań powinno być ograniczenie emisji CO2 w procesach przemysłowych i transporcie. Pomóc mają w tym technologie i systemy wodorowe. Dlatego już dzisiaj rząd szuka ambitnych projektów, które charakteryzować się będą wysokim poziomem innowacyjności, pozytywnym wpływem na środowisko, jednocześnie wzmacniając potencjał naukowo-przemysłowy naszego kraju. Realizacja projektów będzie możliwa w oparciu o udzieloną pomoc publiczną w ramach IPCEI. Ministerstwo Rozwoju Pracy i Technologii przeprowadziło już wstępny nabór na koncepcje takich projektów, aby ocenić potencjał naszych firm do ich realizacji w formule IPCEI.

– Popieramy rozwój technologii, dzięki którym sukcesywnie zwiększać się będzie nasza niezależność energetyczna i konkurencyjność gospodarki. Polski i europejski przemysł musi stawać się coraz bardziej konkurencyjny, a mechanizm IPCEI jest istotny dla prowadzenia transgranicznej, europejskiej i ambitnej polityki przemysłowej. Wierzymy, że wodór i technologie na nim oparte są szansą na skok cywilizacyjny i nie wolno nam tej szansy zaprzepaścić – podkreślił wicepremier, minister rozwoju, pracy i technologii Jarosław Gowin podczas dzisiejszej konferencji prasowej.

– Aby zapewnić krajowej gospodarce wodorowej możliwie najlepsze warunki rozwoju, Ministerstwo Klimatu i Środowiska prowadzi prace nad Polską Strategią Wodorową do 2030 roku. Uzyskanie statusu IPCEI dodatkowo wesprze polskich przedsiębiorców w wyścigu technologicznym, z jakim mamy obecnie do czynienia w zakresie innowacyjnych metod produkcji, transportu i wykorzystania wodoru. Polska ma dobrą pozycję startową w tym wyścigu i potencjał realizacji projektów ważnych dla całej Wspólnoty – wskazał minister klimatu i środowiska Michał Kurtyka.

W 2000 r. przeprowadzono wstępny nabór na koncepcje projektów wodorowych, w ramach którego zgłoszono 29 projektów z różnych obszarów: projekty infrastrukturalne, projekty badawcze oraz projekty dotyczące pierwszego przemysłowego wdrożenia. Liczba złożonych koncepcji projektowych wykazała duże zainteresowanie rynku tym wymagającym technologicznie obszarem.

– Liczymy na rozpowszechnienie informacji nt. możliwości wsparcia projektów przy wykorzystaniu mechanizmu IPCEI. Wierzymy, że w naszym kraju są przedsiębiorcy, którzy we współpracy z jednostkami naukowymi są gotowi do realizacji ambitnych projektów wdrożeniowych, których efektem będą technologie gotowe do komercyjnego wykorzystania – dodał wicepremier Gowin.

– Wodór wesprze realizację celów przyjętej niedawno Polityki energetycznej Polski do 2040 r., w szczególności w zakresie wspierania rozwoju odnawialnych źródeł energii. Zależy nam, aby jak najwięcej polskich projektów wodorowych podjęło ten wysiłek i uzyskało status ważnego projektu stanowiącego przedmiot wspólnego europejskiego zainteresowania – zaznaczył wiceminister klimatu i środowiska, pełnomocnik rządu ds. odnawialnych źródeł energii Ireneusz Zyska.

Unikatowe wsparcie

Projekty złożone w ramach IPCEI powinny charakteryzować się wysokim poziomem innowacyjności, pozytywnym wpływem na środowisko, jednocześnie przyczyniając się do wzrostu konkurencyjności całego europejskiego przemysłu.

Przewidywana do zastosowania technologia powinna wpisywać się w założenia nowej strategii przemysłowej Unii Europejskiej, a także w Europejski Zielony Ład oraz dawać podstawy do przemysłowego wdrożenia.

Projekt powinien umożliwić osiągnięcie długotrwałej rentowności w przewidywalnej perspektywie czasowej. Korzyści płynące z projektu nie powinny ograniczać się tylko do danego przedsiębiorstwa lub sektora, powinny również tworzyć podstawy dla budowy nowego łańcucha wartości w UE i oddziaływać na rozwój w innych jego ogniwach.

Uzyskanie przez projekt statusu IPCEI daje unikatową szansę na uzyskanie wsparcia, które nie jest ograniczone obowiązującymi regułami udzielania pomocy publicznej – dofinansowanie projektu odbywa się poprzez jego indywidulaną notyfikację w KE. Dodatkowo projekt powinien zakończyć się opracowaniem technologii w pełni gotowej do komercjalizacji.

Wybór projektów na etapie krajowym nie jest jednoznaczny z przyznaniem dofinansowania. Wybór projektu na tym etapie rozpoczyna formalną procedurę na poziomie Komisji Europejskiej celem nadania projektowi statusu IPCEI i tym samym umożliwienia rozpoczęcie krajowej procedury konkursowej na jego finansowanie przez państwo członkowskie.

źródło: Ministerstwo Klimatu i Środowiska

Jeśli temat wodoru jest dla Państwa ważny i interesujący zapraszamy 25 marca 2021 na konferencję online: Wodór paliwem przyszłości w kierunku dekarbonizacji przemysłu.

Po szczegóły zapraszam do kontaktu: Jolanta.Szczepaniak@powermeetings.eu

Nowy projekt nowelizacji ustawy o OZE – UD-107

Ministerstwo Klimatu i Środowiska przygotowało nowy projekt nowelizacji ustawy o odnawialnych źródłach energii. Obok rozwiązań, które były we wcześniejszym projekcie i których wdrożenie z pewnością ucieszy inwestorów działających na rynku energetyki odnawialnej, pojawiają się jednak również nowe rozwiązania, których wprowadzenie do ustawy o OZE może budzić wątpliwości.

W najnowszym projekcie nowelizacji ustawy o odnawialnych źródłach energii oznaczonym jako UD-107 powtarzają się rozwiązania zaprezentowane we wcześniejszym projekcie nowelizacji tej ustawy, który Ministerstwo Klimatu opublikowało w ubiegłym roku.

Do pobrania treść projektu: Nowelizacja ustawy o OZE 2021 UD-107

Do pobrania uzasadnienie do projektu nowelizacji: Nowelizacja ustawy o OZE 2021 UD-107 uzasadnienie

Do pobrania OSR do projektu nowelizacji: Nowelizacja ustawy o OZE 2021 UD-107 OSR

Link do obserwowania postępu prac nad projektem: https://legislacja.rcl.gov.pl/projekt/12336702/katalog/12704354#12704354

Więcej instalacji bez obowiązku koncesji

W najnowszym projekcie nowelizacji ustawy o OZE datowanym na 27 stycznia 2021 r proponuje się zmianę definicji małej instalacji, aby zwiększyć moc nominalną instalacji, w przypadku której nie będzie wymagane uzyskanie koncesji na sprzedaż energii – w stosunku do dotychczasowej granicy 500 kW.

Zgodnie z najnowszą propozycją mała instalacja ma być rozumiana jako „instalacja odnawialnego źródła energii o łącznej mocy zainstalowanej elektrycznej większej niż 50 kW i nie większej niż 1 MW, przyłączona do sieci elektroenergetycznej o napięciu znamionowym niższym niż 110 kV albo o mocy osiągalnej cieplnej w skojarzeniu większej niż 150 kW i mniejszej niż 3 MW, w której łączna moc zainstalowana elektryczna jest większa niż 50 kW i nie większa niż 1 MW”.

Wytwórcy, którzy w obecnym stanie prawnym muszą posiadać koncesję, a których nowe prawo ma z tego obowiązku zwolnić, mają być wpisywani z urzędu do prowadzonego przez URE rejestru wytwórców wykonujących działalność gospodarczą w zakresie małych instalacji – w terminie nie dłuższym niż 90 dni od dnia wejścia nowego prawa. Koncesja ma wygasać wówczas z dniem dokonania wpisu do rejestru.

Autorzy projektu nowelizacji oceniają liczbę wytwórców, którzy w ten sposób dołączą do tzw. rejestru MIOZE, na powyżej 1,4 tys.

Pomoc publiczna do 2047 r.

Kolejnym obszarem zmian jest przedłużenie maksymalnego okresu: 1) obowiązywania mechanizmu rozliczeń „opustu” w ramach systemu prosumenckiego; 2) obowiązku zakupu niewykorzystanej energii elektrycznej przez mikroinstalacje OZE działające poza systemem prosumenckim; 3) obowiązku zakupu niewykorzystanej energii elektrycznej po stałej cenie albo prawa do dopłaty do ceny rynkowej energii elektrycznej w ramach systemów FIT oraz FIP; 4) obowiązku zakupu energii elektrycznej po stałej cenie albo prawa do dopłaty do ceny rynkowej energii elektrycznej w ramach systemu aukcyjnego – do 30 czerwca 2047 r., czyli terminu, który jest zbieżny z maksymalnym terminem udzielenia pomocy publicznej (31 grudnia 2027 r.).

Aukcje do końca 2027 r.

Zgodnie z proponowanymi zapisami maksymalne terminy udzielenia pomocy publicznej w ramach systemu aukcyjnego oraz systemów FIT/FIP mają zostać wydłużone z zapisanego w ustawie o OZE terminu 30 czerwca 2021 r. do 31 grudnia 2027 r.

To dłuższy okres niż proponowany w projekcie nowelizacji ustawy o OZE z ubiegłego roku, w którym była mowa o dacie granicznej 2026 r.

Zgodnie z propozycją zawartą w najnowszym projekcie nowelizacji ustawy o OZE Rada Ministrów ma określić w drodze rozporządzenia maksymalne ilości i wartości energii elektrycznej, które mogą zostać sprzedane w drodze aukcji w następujących po sobie latach kalendarzowych 2022–2027.

Ponadto pojawia się zapis, zgodnie z którym powyższe rozporządzenie nie może zostać zmienione przez zmniejszenie maksymalnych ilości energii elektrycznej określonych w poszczególnych latach kalendarzowych, może jednak zostanie zmienione w zakresie w zakresie wartości energii, biorąc pod uwagę wartość cen referencyjnych na dany rok – lub w związku ze zwiększeniem maksymalnych ilości energii elektrycznej określonych w poszczególnych latach kalendarzowych.

Warunkiem wprowadzenia zmian w zakresie systemu aukcyjnego oraz systemów FIT/FIP jest jednak zgoda Komisji Europejskiej. Stosowanie tych przepisów po wejściu w życie nowelizacji zostanie zawieszone do czasu uzyskania zgody KE.

Więcej czasu w systemie FIT/FIP

Zaproponowano także przedłużenie o dodatkowe 2 lata możliwości uzyskania pomocy operacyjnej – wyłącznie w systemach FIT oraz FIP dla instalacji małych elektrowni wodnych i biogazowych o mocy nieprzekraczającej 1 MW, które korzystały z systemu zielonych certyfikatów przez minimum 5 lat. W rezultacie okres wsparcia dla tych instalacji wyniósłby nie dłużej niż 17 lat.

– W wyniku proponowanej zmiany ponad 400 elektrowni wodnych oraz około 80 instalacji produkujących biogaz składowiskowy (BGS) i innych biogazowni, o mocy zainstalowanej do 1 MW, dla których upłynął lub w bieżącym roku i kolejnych latach upływa 15-letni okres wsparcia, utrzyma prawo do uzyskiwania pomocy operacyjnej – i w związku z tym oddalone zostanie ryzyko, że zasadnicza część instalacji MEW i biogazowych zakończy działalność w związku z brakiem wsparcia. Zakłada się, że w tym czasie uchwalony i notyfikowany byłby docelowy system wsparcia kontynuacyjnego (operacyjnego) w postaci premii gwarantowanej dla wszystkich instalacji OZE, dla których upłynął okres wsparcia, a których koszty operacyjne uniemożliwiają funkcjonowanie w oparciu o rynkowe, hurtowe ceny energii – czytamy w uzasadnieniu do tej propozycji.

Zmiany w MPZP

W najnowszym projekcie podtrzymany został wcześniejszy postulat zwolnienia instalacji OZE o mocy do 500 kW (dla wolnostojącej fotowoltaiki na określonych gruntach 1000 kW) z konieczności uwzględnienia w studium zagospodarowania przestrzennego – w stosunku do dotychczasowego poziomu 100 kW zapisanego w ustawie o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

– Wyrażając pełne zrozumienie dla potrzeby racjonalnego planowania i gospodarowania przestrzennego, a także kierując się troską o dynamiczny rozwój energetyki odnawialnej w Polsce, zauważono negatywny wpływ przedmiotowej regulacji na inwestycje w odnawialne źródła energii cechujące się najbardziej przyjaznym wpływem na środowisko, lokalną społeczność oraz gospodarkę przestrzenną – uzasadniają autorzy projektu nowelizacji ustawy o OZE.

O zmianie progu mocy instalacji OZE w przepisach planistycznych ma decydować następujący zapis:

„Jeżeli na obszarze gminy przewiduje się wyznaczenie obszarów, na których rozmieszczone będą urządzenia wytwarzające energię z odnawialnych źródeł energii o mocy zainstalowanej większej niż 500 kW, a także ich stref ochronnych związanych z ograniczeniami w zabudowie oraz zagospodarowaniu i użytkowaniu terenu, w studium ustala się ich rozmieszczenie, z wyłączeniem:

1) wolnostojących urządzeń fotowoltaicznych, o mocy zainstalowanej elektrycznej nie większej niż 1000 kW zlokalizowanych na gruntach rolnych stanowiących użytki rolne klas V, VI i nieużytki – w rozumieniu ustawy z dnia 17 maja 1989 r. – Prawo geodezyjne i kartograficzne, 2) urządzeń innych niż wolnostojące”.

Dodatnie saldo do zwrotu co 3 lata

Nowością w projekcie nowelizacji ustawy o OZE oznaczonym jako UDT-107 jest zmiana sposobu rozliczenia tzw. dodatniego salda w systemie aukcyjnym. Ta kwestia dotyczy wytwórców, którzy zgłosili w aukcjach ceny niższe od cen, które są notowane w ramach rynkowego indeksu TGE Base – w praktyce chodzi zwłaszcza o inwestorów wiatrowych, którzy oferowali w aukcjach ceny grubo poniżej rynkowych cen energii.

Definicja mocy zainstalowanej

Problematyczna okazuje się ponadto zaproponowana w najnowszym projekcie nowelizacji ustawy o OZE definicja mocy zainstalowanej elektrycznej.

Najnowsza propozycja zakłada następującą definicję:

„moc zainstalowana elektryczna instalacji odnawialnego źródła energii – łączną moc znamionową czynną:

a) w przypadku instalacji odnawialnego źródła energii wykorzystującej do wytwarzania energii elektrycznej biogaz lub biogaz rolniczy, podaną przez producenta zespołu urządzeń służących do wytwarzania energii elektrycznej – zespołu prądotwórczego, na tabliczce znamionowej, a w przypadku jej braku, moc znamionową czynną tego zespołu określoną przez jednostkę posiadającą akredytację Polskiego Centrum Akredytacji,

b) w przypadku instalacji innej niż wskazana w lit. a, łączną moc znamionową czynną podaną przez producenta na tabliczce znamionowej generatora, modułu fotowoltaicznego lub ogniwa paliwowego

Jak podkreślają autorzy najnowszego projektu nowelizacji ustawy o OZE, zmiana ma szczególne znaczenie w kontekście planowanej zmiany kwalifikacji obowiązku – z koncesyjnego na rejestrowy – dla wytwórców energii z OZE w przypadku kilku tysięcy instalacji, a także w kontekście kolejnych aukcji, w których kryterium mocy zainstalowanej decyduje o przydziale do poszczególnych koszyków aukcyjnych.

Autorzy projektu zapewniają, że „zaprezentowane w projekcie rozwiązanie zostało wypracowane wspólnie z branżą energetyki odnawialnej, w ramach prac jednego z zespołów roboczych”.

Mimo tych zapewnień, do zorganizowania spotkania eksperckiego ws. definicji mocy zainstalowanej elektrycznej instalacji OZE wezwali eksperci Rady OZE działającej przy Konfederacji Lewiatan.

– W kontekście definicji mocy zainstalowanej elektrycznej morskiej farmy wiatrowej zawartej w ustawie o promowaniu wytwarzania energii elektrycznej w morskich farmach wiatrowych oraz brzmienia proponowanej definicji mocy zainstalowanej elektrycznej hybrydowej instalacji OZE (…) nie ma żadnego uzasadnienia merytorycznego dla wprowadzenia do UOZE definicji mocy zainstalowanej elektrycznej instalacji OZE w brzmieniu zawartym w projekcie nowelizacji UOZE – czytamy w stanowisku Rady OZE.

W ustawie o offshore moc zainstalowana elektryczna morskiej farmy wiatrowej rozumie się jako „sumę określonych przez producenta mocy znamionowych morskich turbin wiatrowych składających się na morską farmę wiatrową, nie większą niż moc przyłączeniowa”.

Najnowszy projekt nowelizacji ustawy o OZE znajduje się na etapie uzgodnień w rządzie. W dniu 3 lutego portal Gramwzielone.pl zapytał Ministerstwo Klimatu i Środowiska o możliwy termin przyjęcia tego projektu przez Radę Ministrów, jednak do tej pory nie otrzymaliśmy odpowiedzi.

źródło:

Szczegóły nowelizacji i ich wpływ na uczestników rynku OZE omawiać będziemy w trakcie seminarium:

👉 Nowelizacja ustawy o OZE A. D. 2021

– istotne zmiany w systemach wsparcia, nowy zakres uprawnień i obowiązków inwestorów

24 listopada 2021 I Warszawa & online

Szczegóły: https://powermeetings.eu/szkolenie-nowelizacja-ustawy-oze/

Nadchodzące wydarzenia powermeetings.eu 👍

Polityka energetyczna Polski do 2040 r. przyjęta przez Radę Ministrów

„Rada Ministrów zatwierdziła „Politykę energetyczną Polski do 2040 r.” – 2 lutego 2021 r. to nowa ważna data dla polskiego sektora paliwowo-energetycznego. Po 12 latach od ustanowienia poprzedniej polityki, przyjęto nowy dokument strategiczny, wyznaczający kierunki rozwoju tego sektora” – poinformował minister klimatu i środowiska Michał Kurtyka.

Do pobrania streszczenie PEP 2040 w wersji PL Streszczenie_PEP2040_2021_01_27

Do pobrania streszczenie PEP 2040 w wersji ENG Streszczenie_PEP2040_EN_2021_01_27

PEP2040 stanowi jasną wizję strategii Polski w zakresie transformacji energetycznej, tworząc oś dla programowania środków unijnych związanych z sektorem energii jak i realizacji potrzeb gospodarczych wynikających z osłabienia gospodarki pandemią COVID-19.

„Przed nami wyzwanie, jakim będzie zbudowanie nowego systemu energetycznego w najbliższych dwóch dekadach. To z jednej strony nadanie dynamiki dążeniu ku nisko- i zeroemisyjnej transformacji polskiej gospodarki, ale też konieczność zapewnienia bezpieczeństwa energetycznego” – podkreślił minister Kurtyka.

„PEP2040 ma istotne znaczenie dla zaawansowanych prac nad Krajowym Planem Odbudowy, który stanowi podstawę do wydatkowania funduszy w ramach Instrumentu na rzecz Odbudowy i Wzmocnienia Odporności, a także planów sprawiedliwej transformacji i projektu Umowy Partnerstwa. PEP2040 wprowadzi Polskę na ścieżkę dążenia do gospodarki niskoemisyjnej, poprzez realizację sprawiedliwej transformacji energetycznej, rozwój OZE, poprawę efektywności energetycznej oraz poprawę jakości powietrza. Kwestie te stają się coraz ważniejsze dla obywateli. PEP2040 bierze pod uwagę również potrzeby tych grup zawodowych i regionów, które bez odpowiedniej interwencji poniosą niewspółmierny koszt transformacji. Dotyczy to przede wszystkim sektora węglowego i obywateli zagrożonych ubóstwem energetycznym” – podkreślił minister Kurtyka.

„Polityka energetyczna Polski do 2040 r.” to 1 z 9 strategii zintegrowanych wynikających ze „Strategii na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju”. PEP2040 jest kompasem dla przedsiębiorców, samorządów i obywateli w zakresie transformacji polskiej gospodarki w kierunku niskoemisyjnym.

W PEP2040 podejmowane są strategiczne decyzje inwestycyjne, mające na celu wykorzystanie krajowego potencjału gospodarczego, surowcowego, technologicznego i kadrowego oraz stworzenie poprzez sektor energii dźwigni rozwoju gospodarki, sprzyjającej sprawiedliwej transformacji.

W 2040 r. ponad połowę mocy zainstalowanych będą stanowić źródła zeroemisyjne. Szczególną rolę odegra w tym procesie wdrożenie do polskiego systemu elektroenergetycznego morskiej energetyki wiatrowej i uruchomienie elektrowni jądrowej. Będą to dwa strategiczne nowe obszary i gałęzie przemysłu, które zostaną zbudowane w Polsce. To szansa na rozwój krajowego przemysłu, rozwój wyspecjalizowanych kompetencji kadrowych, nowe miejsca pracy i generowanie wartości dodanej dla krajowej gospodarki. Równolegle do wielkoskalowej energetyki, rozwijać się będzie energetyka rozproszona i obywatelska – oparta na lokalnym kapitale.

Transformacja wymaga również zwiększenia wykorzystania technologii OZE w wytwarzaniu ciepła i zwiększenia wykorzystania paliw alternatywnych w transporcie, również poprzez rozwój elektromobilności i wodoromobilności.

PEP2040 opracowany został na podstawie szczegółowych analiz prognostycznych oraz konsultacji i uzgodnień z licznymi grupami interesariuszy. Projekt PEP2040 podlegał konsultacjom publicznym w ramach strategicznej oceny oddziaływania na środowisko. Konsultacje międzyresortowe zostały zakończone 31 grudnia 2020 r. Wówczas projekt PEP2040 został pozytywnie zaopiniowany przez Komitet Koordynacyjny ds. Polityki Rozwoju, a także uzyskał pozytywną ocenę o zgodności ze średniookresową strategią rozwoju kraju, tj. Strategią na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju, wydaną przez Ministra Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej. W tym samym czasie projekt PEP2040 uzyskał także pozytywną opinię Centrum Analiz Strategicznych w KPRM.

źródło: Ministerstwo Klimatu i Środowiska

Projekt Polskiej Strategii Wodorowej opublikowany

Ministerstwo Klimatu i Środowiska 14 stycznia 2021 r. przekazało do konsultacji publicznych projekt „Polskiej Strategii Wodorowej do roku 2030 z perspektywą do 2040 r.” – dokumentu, który określa ambitne i realne cele w zakresie rozwoju wykorzystania technologii wodorowych w Polsce.

Założenia „Polskiej Strategii Wodorowej do roku 2030 z perspektywą do 2040 r.” przedstawili podczas konferencji prasowej minister klimatu i środowiska Michał Kurtyka, pełnomocnik rządu ds. odnawialnych źródeł energii, wiceminister Ireneusz Zyska oraz sekretarz stanu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, pełnomocnik rządu ds. gospodarki wodorowej Krzysztof Kubów.

Projekt określa cele i działania dotyczące rozwoju krajowych kompetencji i technologii na rzecz budowy niskoemisyjnej gospodarki wodorowej. Odnoszą się one do trzech sektorów wykorzystania wodoru – energetyki, transportu i przemysłu, a także do jego produkcji, dystrybucji oraz koniecznych zmian prawnych i finansowania.

„Ambicją Rządu RP jest rozwój silnych krajowych i lokalnych kompetencji w zakresie wytwarzania kluczowych komponentów z łańcucha wartości gospodarki wodorowej oraz ich wykorzystanie na rzecz utrzymania konkurencyjności polskiej gospodarki przy równoczesnym poszanowaniu środowiska i klimatu. Realizacja strategii wesprze sprawiedliwą transformację energetyczną i doprowadzi do awansu znaczenia polskich technologii w Europie i na świecie” – powiedział minister klimatu i środowiska Michał Kurtyka, informując o przekazaniu projektu do konsultacji publicznych.

Jak zaznaczył wiceminister Ireneusz Zyska, prace nad „Polską Strategią Wodorową” (PSW) wpisują się w szerszy plan działań Rządu RP związany ze sprawiedliwą transformacją energetyczną, który pozwoli na budowę zeroemisyjnego systemu energetycznego zapewniającego poprawę jakości powietrza.

„Jest to kluczowy projekt Ministerstwa Klimatu i Środowiska, zgodny z działaniami Komisji Europejskiej i naszych partnerów w Unii Europejskiej w zakresie budowy Europejskiego Zielonego Ładu. Realizacja strategii pozwoli polskiej gospodarce wejść w nowy perspektywiczny obszar oraz będzie wsparciem dla rozwoju odnawialnych źródeł energii” – dodał pełnomocnik rządu ds. odnawialnych źródeł energii Ireneusz Zyska.

Wizją i nadrzędnym celem PSW jest stworzenie polskiej gałęzi gospodarki wodorowej m.in. poprzez rozwój rodzimych patentów i technologii wodorowych oraz ich wykorzystanie na rzecz osiągnięcia neutralności klimatycznej i utrzymania konkurencyjności polskiej gospodarki.

„Przygotowywana przez Rząd strategia wodorowa jest odpowiedzią na zmiany zachodzące w europejskim i globalnym krajobrazie energetycznym, w którym obserwuje się wyścig technologiczny w zakresie innowacyjnych metod produkcji, transportu i wykorzystania wodoru. Udział Polski w tym wyścigu ma strategiczne znaczenie dla przyszłości krajowego przemysłu, energetyki i transportu, które zostały wskazane w projekcie jako priorytetowe obszary wykorzystania wodoru” – podkreślił sekretarz stanu w KPRM Krzysztof Kubów.

„Znajdujemy się w historycznym momencie tworzenia nowej gałęzi gospodarki. Liczymy na aktywny udział społeczeństwa w tym procesie. W szczególności zachęcamy do udziału w konsultacjach publicznych przedstawicieli świata nauki i biznesu. Stanowisko branży pozwoli udoskonalić dokument i będzie miało istotne znaczenie dla ostatecznego kształtu strategii” – podsumował minister Kurtyka.

O PSW

W projekcie „Polskiej Strategii Wodorowej” wskazano 6 koniecznych do osiągnięcia celów:

Cel 1 – wdrożenie technologii wodorowych w energetyce;
Cel 2 – wykorzystanie wodoru jako paliwa alternatywnego w transporcie;
Cel 3 – wsparcie dekarbonizacji przemysłu;
Cel 4 – produkcja wodoru w nowych instalacjach;
Cel 5 – sprawna i bezpieczna dystrybucja wodoru;
Cel 6 – stworzenie stabilnego otoczenia regulacyjnego.

Strategia przewiduje łącznie 40 działań na rzecz realizacji wyznaczonych celów, zmierzających do wykorzystania polskiego potencjału technologicznego, naukowego i badawczego w zakresie nowoczesnych technologii wodorowych i powstania polskiej gałęzi gospodarki wodorowej. Projekt określa aktualny stan rynku wodoru, przedstawia podstawowe przeszkody technologiczne i biznesowe oraz wytycza kierunki, w których powinien rozwijać się rynek, aby mógł w kolejnej dekadzie funkcjonować w skali pozwalającej  konkurować z paliwami konwencjonalnymi.

Uwagi i opinie do projektu można zgłaszać na załączonym formularzu w terminie 30 dni od dnia przekazania projektu do konsultacji publicznych na adres: wodor@klimat.gov.pl.

Do pobrania: Projekt Polskiej Strategii Wodorowej do roku 2030 z perspektywą do 2040 r.

Do pobrania: formularz_zgłaszania_uwag_do_PSW2030

źródło: Ministerstwo Klimatu i Środowiska

Ustawa offshore przyjęta przez Senat

Jolanta Szczepaniak
13 stycznia 2021
Aktualności, Energetyka
Ireneusz Zyska, Ministerstwo Klimatu i Środowiska, Morskie farmy wiatrowe, offshore, ustawa offshore

Senat przyjął 13 stycznia 2021 r. bez poprawek ustawę o promowaniu wytwarzania energii elektrycznej w morskich farmach wiatrowych. Dokument trafi teraz do podpisu Prezydenta RP.

Jednogłośne przyjęcie ustawy świadczy o tym, że regulacja wspierająca budowę morskich farm wiatrowych jest potrzebna i wyczekiwana. Dzisiaj Polska jest gotowa na wdrożenie morskiej energetyki wiatrowej do swojego Krajowego Systemu Elektroenergetycznego – podkreślił Michał Kurtyka, minister klimatu i środowiska.

Celem ustawy jest wykorzystanie potencjału energetyki wiatrowej na Bałtyku oraz stworzenie ram prawnych, które wesprą – w perspektywie wielu lat – wszystkie podmioty zainteresowane rozwojem sektora morskiej energetyki wiatrowej w Polsce.

Głównymi elementami ustawy są: dwufazowy system wsparcia, usprawnienia w zakresie procedur administracyjnych, zasady przyłączania wytwórców do sieci elektroenergetycznej, rozporządzanie wyprowadzeniem mocy z morskich farm wiatrowych oraz rozwój lokalnego łańcucha dostaw.

Model wsparcia przewidziany w ustawie opiera się na wypróbowanej w polskich realiach gospodarczych koncepcji tzw. dwustronnego kontraktu różnicowego, która jest z powodzeniem stosowana w przypadku obecnie funkcjonującego systemu wparcia dla OZE. Wytwórcy energii elektrycznej w morskich farmach wiatrowych, którzy zostaną dopuszczeni do systemu wsparcia, uzyskają prawo do pokrycia tzw. ujemnego salda. W praktyce oznacza to pokrycie różnicy pomiędzy rynkową ceną energii, a ceną umożliwiającą wytwórcom pokrycie kosztów wytwarzania energii elektrycznej na morzu.

Morskie farmy wiatrowe będą oddawane do użytkowania sukcesywnie, prawdopodobnie od 2024 r. do 2033 r. Okres funkcjonowania pojedynczej farmy to ok. 25 lat. Integrację morskich farm wiatrowych z Krajowym Systemem Elektroenergetycznym ułatwi fakt, że budowa nowych mocy będzie rozłożona na etapy.

Nowe rozwiązania wpłyną pozytywnie na rozwój lokalnego łańcucha dostaw i krajowego przemysłu w sektorze związanym z budową i obsługą morskich farm wiatrowych. Zgodnie z nimi wytwórca w całym procesie wnioskowania o wsparcie będzie informował o udziale podmiotów lokalnych w swojej inwestycji oraz przeprowadzał dialog techniczny z zainteresowanymi uczestnikami rynku.

Projekt morskiej energetyki wiatrowej na Morzu Bałtyckim jest niezbędny szczególnie z punktu widzenia pobudzania gospodarki po okresie epidemii. Konieczne są także nowe inwestycje w wielkoskalowe odnawialne źródła energii w Polsce, które pozwolą na dalszy dynamiczny rozwój nie tylko całego sektora, ale także naszego rynku – podkreśla wiceminister klimatu i środowiska, Pełnomocnik Rządu ds. OZE Ireneusz Zyska.

Zgodnie z projektem „Polityki energetycznej Polski do 2040 roku” jednym ze strategicznych i priorytetowych kierunków jest wart ok. 130 mld zł program inwestycyjny budowy morskich farm wiatrowych w Polsce. Dzięki niemu powstanie od ok. 8 do 11 GW mocy zainstalowanej do 2040 roku w polskiej wyłącznej strefie ekonomicznej Morza Bałtyckiego. Będzie miał on ogromny wpływ na strukturę mocy wytwórczych w energetyce oraz rozwój sieci przesyłowej. Pozwoli także na wypełnienie przez Polskę celów klimatycznych i środowiskowych w zakresie źródeł OZE i redukcji emisji CO2.

źródło: www Ministerstwo Klimatu i Środowiska

Polska Strategia Wodorowa w I kwartale 2021

4 stycznia 2021 w Biuletynie Informacji Publicznej Kancelarii Prezesa Rady Ministrów pojawił się projekt uchwały Rady Ministrów w sprawie przyjęcia „Polskiej Strategii Wodorowej do roku 2030 z perspektywą do 2040 r.” Planowany termin przyjęcia projektu przez RM to I kwartał 2021.

Polska Strategia Wodorowa jest odpowiedzią na zmiany zachodzące w państwach Unii Europejskiej, w których mamy do czynienia z wyścigiem technologicznym w zakresie technologii wspartym odpowiednimi politykami i strategiami. W dokumencie poruszono aspekty dotyczące wszystkich części łańcucha wartości – produkcji, przesyłu, magazynowania i wykorzystania wodoru, biorąc pod uwagę uwarunkowania prawne na poziomie polskim i unijnym oraz proponując zrównoważone systemy wsparcia oraz mierzalne cele. Przekazywany dokument ma za zadanie określić aktualny stan rynku wodoru, przedstawić podstawowe przeszkody technologiczne i biznesowe oraz wytyczyć kierunki, w których powinien rozwijać się rynek, aby wkrótce funkcjonować w skali pozwalającej konkurować z paliwami konwencjonalnymi.

Wodór powinien odegrać istotną rolę w procesie dekarbonizacji, będącym obecnie centralną częścią globalnych i europejskich wysiłków w dziedzinie energii, konieczną dla osiągnięcia celów Porozumienia paryskiego. Jednocześnie Polska posiada potencjał technologiczny, naukowy i badawczy w zakresie nowoczesnych technologii wodorowych, który przedmiotowa strategia zamierza rozwiną i wykorzystać dla dobra gospodarki.

Nowoczesne technologie wodorowe, ze względu na swoje cechy oraz liczne powiązania z szeregiem gałęzi przemysłu mogą stanowić kluczowy czynnik rozwoju potencjału polskiej gospodarki. Aktualna sytuacja na rynku energii stwarza szansę, by wodór odegrał znaczącą rolę w tworzeniu czystego, bezpiecznego i zrównoważonego sektora energii w naszym kraju. Docelowo, wodór umożliwi osiągnięcie gospodarki zeroemisyjnej o obiegu zamkniętym. Przyjazne tego typu technologiom otoczenie biznesowe i technologiczne sprzyja rozwojowi produkcji, dystrybucji i wykorzystania wodoru zarówno w energetyce, przemyśle jak i w transporcie. W najbliższym czasie możliwa będzie komercjalizacja kolejnych technologii, takich jak wykorzystanie wodoru jako substratu w produkcji paliw syntetycznych.

Technologie wodorowe są priorytetem dla osiągnięcia Europejskiego Zielonego Ładu i kluczowym projektem Ministerstwa Klimatu i Środowiska. Wizją PSW jest stworzenie polskiej gałęzi gospodarki wodorowej m.in. poprzez rozwój rodzimych patentów i technologii wodorowych oraz ich wykorzystanie na rzecz osiągnięcia neutralności klimatycznej i utrzymania konkurencyjności polskiej gospodarki. By stać się dostawcą nowoczesnych technologii tego typu konieczna jest jednak budowa całego łańcucha wartości oraz odpowiedniej infrastruktury. W zakresie wsparcia konkretnych procesów produkcji wodoru w Polsce proponuje się podejście neutralne technologicznie. By zrealizować wizję przedstawioną w PSW wskazano 6 koniecznych do osiągnięcia celów:

Cel 1 – wdrożenie technologii wodorowych w energetyce
Działania nakierowane na rozwój wykorzystania niskoemisyjnych technologii wodorowych w energetyce służą obniżeniu emisyjności sektora energetycznego i dywersyfikacji struktury wytwarzania energii, prowadzą do ograniczenia intensywności wykorzystania paliw kopalnych i zmniejszenia uzależnienia państwa od importu paliw, co w długiej perspektywie wpłynie na poprawę bezpieczeństwa energetycznego.
Wśród działań mających zrealizować ten cel wskazano m.in.:
– uruchomienie instalacji P2G klasy 1 MW na bazie polskich technologii – wsparcie dla stabilizacji pracy sieci dystrybucyjnych;
– wsparcie badań i rozwoju w zakresie tworzenia układów ko- i poligeneracyjnych w celu stworzenia instalacji demonstracyjnych a następnie uruchomienie instalacji średniej wielkości;
– rozpoczęcie wykorzystania wodoru jako magazynu energii.

Cel 2 – wykorzystanie wodoru jako paliwa alternatywnego w transporcie
Wykorzystanie pojazdów wodorowych w transporcie, obok pojazdów elektrycznych, przyczyni się do osiągnięcia celów w zakresie niskoemisyjnego transportu. Pierwiastek ten ma potencjał do zastępowania paliw konwencjonalnych szczególnie w transporcie miejskim (autobusy), transporcie drogowym (transport ciężki i długodystansowy), transporcie kolejowym (lokomotywy i pojazdy trakcyjne wyposażone w ogniwa paliwowe i baterie) oraz transporcie morskim, a w dalszej perspektywie również w lotnictwie.
W tym celu proponuje się między innymi:
– stworzenie warunków umożliwiających dopuszczenie do eksploatacji 500 wyprodukowanych w Polsce autobusów napędzanych wodorem w 2025 r. i rozpoczęcie eksploatacji 2000 autobusów wodorowych w 2030 r.;
– rozwój sieci bazowej poprzez budowę 32 stacji tankowania wodoru;
– powstanie pierwszych pociągów/lokomotyw wodorowych, które zastąpią ich spalinowe odpowiedniki na trudnych do zelektryfikowania trasach;
– wytwarzanie paliw syntetycznych w reakcji wodoru z CO, CO2, N2.

Cel 3 – wsparcie dekarbonizacji przemysłu
Wykorzystanie wodoru niskoemisyjnego pozwoli na znaczącą redukcję emisji gazów cieplarnianych polskiej gospodarki, przede wszystkim w sektorach, które trudno jest zelektryfikować. Przykładem jest przemysł ciężki, który należy do gałęzi gospodarki, w której najtrudniej osiągnąć neutralność klimatyczną.
W celu wsparcia dekarbonizacji przemysłu proponuje się między innymi:
– wsparcie działań na rzecz pozyskania i zastosowania niskoemisyjnego wodoru do procesów produkcji petrochemicznej oraz nawozowej;
– wprowadzenie węglowego kontraktu różnicowego jako instrumentu wsparcia transformacji klimatycznej przemysłu;
– wsparcie finansowe i organizacyjne studiów wykonalności przemysłowych dolin wodorowych w ramach budowy przemysłowych procesów o obiegu zamkniętym i docelowo powstanie co najmniej 5 dolin wodorowych ze znaczącym elementem infrastruktury przesyłowej wodoru.

Cel 4 – produkcja wodoru w nowych instalacjach
Do 2030 r. w zakresie produkcji wodoru konieczne jest stworzenie warunków do uruchomienia instalacji do produkcji wodoru ze źródeł nisko- i zeroemisyjnych. Planuje się wprowadzenie zachęt do działań innowacyjnych, które umożliwią polskim przedsiębiorcom wykorzystanie momentu rozwojowego oraz środków finansowych, oferowanych przez UE i międzynarodowe instytucje finansowe.
W tym celu podjęte zostaną między innymi następujące działania:
– uruchomienie instalacji do produkcji wodoru ze źródeł niskoemisyjnych m.in. w procesie elektrolizy, z biometanu, gazów odpadowych, z gazu ziemnego z wykorzystaniem CCS/CCU, w drodze pirolizy oraz innych alternatywnych technologii pozyskiwania wodoru;
– uruchomienie wytwarzania gazów syntetycznych w procesie metanizacji wodoru;
– wykorzystanie mocy zainstalowanej w OZE dla potrzeb produkcji wodoru i paliw syntetycznych w oparciu o proces elektrolizy. Zainstalowana moc elektrolizerów sięgnie w 2030 r. 2 GW;
– zapewnienie warunków do budowy instalacji do produkcji wodoru przy elektrowniach jądrowych.

Cel 5 – sprawna i bezpieczna dystrybucja wodoru
Dla harmonijnego rozwoju gospodarki opartej na wodorze konieczne jest sprawne dostarczanie go z miejsca produkcji do odbiorcy końcowego oraz jego bezpieczne magazynowanie. Konieczne jest opracowanie analizy w zakresie najbardziej optymalnej formy przesyłu energii na rzecz rozwoju gospodarki wodorowej i następnie podjęcie działań wynikających z przeprowadzonych analiz.
W tym celu proponuje się m.in.:
– stopniowy rozwój sieci przesyłu i dystrybucji wodoru,
– wprowadzanie do sieci gazowych SNG wyprodukowanego w systemach P2G;

Cel 6 – stworzenie stabilnego otoczenia regulacyjnego
By stworzyć konkurencyjny i sprawnie działający rynek wodoru w Polsce, konieczne jest stworzenie regulacji, które usuną bariery rozwoju rynku wodoru oraz zachęcą do stopniowego zwiększania wykorzystania OZE dla potrzeb elektrolizy.
Do najważniejszych działań w tym zakresie należy stworzenie ram regulacyjnych funkcjonowania wodoru jako paliwa alternatywnego w transporcie, stworzenie podstaw funkcjonowania rynku wodoru i w dalszej perspektywie opracowanie legislacyjnego pakietu wodorowego – przepisów określających szczegóły funkcjonowania rynku, implementujących prawo UE w tym zakresie oraz wdrażających system zachęt do produkcji niskoemisyjnego wodoru.

Strategia przewiduje łącznie 40 działań na rzecz realizacji wyznaczonych celów.

Polska Strategia Wodorowa (PSW) jest częścią szerszych działań polskiego rządu w zakresie wsparcia technologii wodorowych, takich jak:
– Strategia na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju (SOR) do roku 2020 (z perspektywą do 2030 r.),
– Krajowy plan na rzecz energii i klimatu,
– Polityka energetyczna Polski do 2040 r. – strategia rozwoju sektora paliwowo-energetycznego,
– Krajowe Ramy Polityki Rozwoju Infrastruktury Paliw Alternatywnych.

Głównym celem SOR jest tworzenie warunków do wzrostu dochodów mieszkańców Polski przy jednoczesnym wzroście spójności w wymiarze społecznym, ekonomicznym, środowiskowym i terytorialnym. PSW ma na celu realizację tego celu poprzez wsparcie wykorzystania technologii wodorowych w obszarze energetycznym i transportowym. Poniższy dokument jest spójny z SOR oraz wpisuje się w jej cele, przede wszystkim w zakresie celu szczegółowego I. Trwały wzrost gospodarczy oparty coraz silniej o wiedzę, dane i doskonałość organizacyjną.

Dodatkowo PSW wpisuje się w przewidziane w SOR projekty:
– Projekt Flagowy Elektromobilność,
– Projekt Strategiczny Program Rozwoju Elektromobilności,
– Program polskiej energetyki jądrowej.

W 2019 r. Polska opracowała Krajowy plan na rzecz energii i klimatu (KPEiK) na lata 2021-2030. Dokument ten wskazał m.in. wodór jako środek do rozwoju efektywnego energetycznie i niskoemisyjnego transportu. Dodatkowo wskazał sprzedaż wodoru jako działanie wspierające zapewnieniu rentowności sektora górnictwa węgla kamiennego. Celem KPEiK jest wdrażanie unii energetycznej, zaś celem PSW jest realizacja tego postulatu poprzez wdrożenie nowoczesnych technologii wodorowych.

PSW wpisuje się też w działania przedstawione w projekcie Polityki energetycznej Polski do 2040 r. (PEP 2040). PEP 2040 wyznacza kierunki rozwoju sektora energii z uwzględnieniem zadań niezbędnych do realizacji w perspektywie krótkookresowej, wśród których wymienia się również wodór. PSW wpisuje się w następujące działania określone w PEP 2040:
– 1.5. Zapewnienie możliwości pokrycia zapotrzebowania na gaz ziemny przez: […] wykorzystanie krajowego potencjału w zakresie produkcji biogazu, biometanu, gazów syntezowych, gazu syntetycznego, wodoru;
– 2A.2. Zapewnienie możliwości pokrycia wzrostu zapotrzebowania na energię elektryczną przez źródła inne niż konwencjonalne elektrownie węglowe oraz zapewnienie warunków kształtowania struktury mocy wytwórczych gwarantujących elastyczność pracy systemu, w tym rozwoju energetyki jądrowej i technologii magazynowania energii;
– 2B.6. Dążenie do rozwoju technologii magazynowania, w tym uregulowanie statusu prawnego instalacji magazynowania energii elektrycznej – umożliwienie osiągnięcia poziomu gromadzenia energii w magazynach równej 10% mocy zainstalowanej w elektrowniach wiatrowych w 2023 r.;
– 4B.5. Prowadzenie działań badawczo-rozwojowych w zakresie transportu i magazynowania gazów syntetycznych, biogazu, biometanu i wodoru za pomocą infrastruktury gazu ziemnego;
– 4C.7. Zapewnienie warunków funkcjonowania i instrumentarium wsparcia rynku paliw alternatywnych, w szczególności: elektromobilności, CNG i LNG, paliw syntetycznych w transporcie oraz wodoru;
– 6.4. Zapewnienie warunków bilansowania OZE;
– 7.3. Zapewnienie warunków rozwoju ekologicznych i efektywnych systemów ciepłowniczych przez wsparcie finansowe, organizacyjne i prawne.

źródło: Biuletyn Informacji Publicznej Kancelarii Prezesa Rady Ministrów

Nadchodzące wydarzenia powermeetings.eu

« Poprzednie 1 2 3 Następne »

Tag Archives for Ministerstwo Klimatu i Środowiska

Duża nowelizacji ustawy o OZE dopiero w II kwartale 2022

MKiŚ przygotowuje rozwiązania, które zwiększą udział OZE w krajowym systemie m.in. w zakresie biometanu i klastrów energii

Rada Ministrów przyjęła projekt nowelizacji ustawy o OZE (UD107)

Najważniejsze rozwiązania

Projekt nowelizacji ustawy o OZE trafił pod obrady Komisji Prawniczej

Czas na polskie technologie wodorowe

Nowy projekt nowelizacji ustawy o OZE – UD-107

Polityka energetyczna Polski do 2040 r. przyjęta przez Radę Ministrów

Projekt Polskiej Strategii Wodorowej opublikowany

O PSW

Ustawa offshore przyjęta przez Senat

Polska Strategia Wodorowa w I kwartale 2021

Kontakt

powermeetings.eu
Al. Jerozolimskie 27
00-508 Warszawa

Najważniejsze rozwiązania

O PSW

Kontakt

powermeetings.eu Al. Jerozolimskie 27 00-508 Warszawa

powermeetings.eu
Al. Jerozolimskie 27
00-508 Warszawa