PSE opublikowało najnowszą wersję Standardów Wymiany Informacji CSIRE

Operator Informacji Rynku Energii, którego utworzenie zostało powierzone PSE S.A. w znowelizowanej ustawie Prawo energetyczne, jest zobowiązany do opracowania i wdrożenia Standardów Wymiany Informacji Centralnego Systemu Informacji Rynku Energii („SWI”). Najnowsza wersja SWI 4.0 została właśnie opublikowana.

SWI stanowią dokumentację, która szczegółowo opisuje procesy rynku energii, które będą realizowane za pośrednictwem Centralnego Systemu Informacji Rynku Energii („CSIRE”).

Wraz z SWI 4.0 zostały opublikowane cztery nowe załączniki. Spis wszystkich zmian wprowadzonych do SWI względem poprzedniej wersji dokumentacji, znajduje się w Karcie aktualizacji nr 1. Aktualna dokumentacja SWI dostępna jest pod adresem: https://www.pse.pl/oire/standardy-wymiany-informacji i składają się na nią następujące dokumenty:

  1. Standardy Wymiany Informacji Centralnego Systemu Informacji Rynku Energii 4.0 (plik w formacie PDF) wraz z załącznikami:
  2. Karta aktualizacji nr 1(plik w formacie PDF).

źródło: www.pse.pl

 

  

  

Zakończenie prac parlamentarnych nad ustawą regulującą tzw. Fundusz Modernizacyjny

Wdrożenie do prawa krajowego regulacji dotyczących tzw. Funduszu Modernizacyjnego to jedna z najważniejszych kwestii, które reguluje uchwalona 15 kwietnia 2021 r. przez Sejm RP ustawa o zmianie ustawy o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych oraz niektórych innych ustaw. Nowe przepisy stanowić będą jeden z elementów systemu finansowania transformacji klimatycznej w Polsce. 20 maja br. Sejm odrzucił zaproponowane przez Senat poprawki do ustawy kończąc tym samym etap prac parlamentarnych nad ustawą. Teraz ustawa zostanie przekazana do podpisu Prezydenta RP.

Zgodnie z ustawą utworzony zostanie Fundusz  Modernizacyjny – nowy instrument, który wspierać będzie realizację celów polityki energetyczno-klimatycznej. Jego celem będzie wspieranie modernizacji systemu energetycznego oraz poprawa efektywności energetycznej krajów Unii Europejskiej, w których PKB per capita jest niższe niż 60% średniej dla całej UE (odnosząc do roku 2013). Fundusz, którego funkcjonowanie ma rozpocząć się od połowy 2021 roku, będzie bazował na środkach pochodzących ze sprzedaży przez Komisję Europejską uprawnień do emisji. Polska będzie jego największym beneficjentem –  prognozowana (zależna od cen uprawnień do emisji) pula środków dla naszego kraju przewiduje najmniej 20 mld zł w okresie 2021-2030.

Jak podkreśla minister klimatu i środowiska Michał Kurtyka, wsparcie inwestycyjne spowoduje pobudzenie obszarów gospodarki zaangażowanych w transformację energetyczną, jednocześnie przyczyniając się do poprawy konkurencyjności polskich firm na arenie międzynarodowej.

„Dzięki realizacji inwestycji przy wsparciu Funduszu mamy szansę na przyspieszenie modernizacji sektora energetycznego. Dotyczy to m.in. ciepłownictwa, które wymaga znaczących nakładów finansowych. Realizacja tych inwestycji przyczyni się do osiągnięcia przez Polskę zobowiązań wynikających z polityki klimatyczno-energetycznej Unii Europejskiej”

– dodał minister.

Modernizacja polskiego sektora energetycznego, ograniczenie emisji gazów cieplarnianych oraz innych zanieczyszczeń powietrza, które przełożą się na stan zdrowia i lepszą jakość życia Polaków, to niektóre z korzyści z wdrożenia finansowania w ramach Funduszu Modernizacyjnego. Realizacja inwestycji przyczyni się również do osiągnięcia polskich zobowiązań wynikających z polityki klimatyczno-energetycznej Unii Europejskiej.

Działanie Funduszu  Modernizacyjnego

Zarządzanie Funduszem Modernizacyjnym ma być realizowane poprzez tzw. Krajowy system wdrażania Funduszu Modernizacyjnego. Na szczeblu krajowym za zarządzanie Funduszem Modernizacyjnym odpowiedzialny będzie Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej (NFOŚiGW). Nadzór nad systemem będzie sprawował minister właściwy do spraw klimatu.

Dofinasowanie inwestycji ze środków Funduszu Modernizacyjnego będzie się odbywało w ramach programów priorytetowych. Na ich kształt będzie miała wpływ powołana Rada Konsultacyjna składająca się z przedstawicieli właściwych ministrów. Każdy program priorytetowy będzie zatwierdzany przez ministra właściwego do spraw klimatu, przed przekazaniem do Europejskiego Banku Inwestycyjnego lub komitetu inwestycyjnego, ustanowionego na mocy dyrektywy EU ETS.

Zgodnie z dyrektywą Fundusz Modernizacyjny będzie wspierał inwestycje przede wszystkim z zakresu: wytwarzania i użytkowania energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych; ciepłownictwa; magazynowania energii i modernizacji sieci energetycznych, w tym rurociągów należących do systemów ciepłowniczych, sieci elektroenergetycznej; transformacji regionów uzależnionych od stałych paliw kopalnych, sprawiedliwych przemian tych regionów; efektywności energetycznej, w tym w sektorach transportu, budownictwa, rolnictwa i odpadów.

Poza ustanowieniem systemu zarządzania Funduszem Modernizacyjnym, w projekcie został zawarty szereg zmian związanych m.in. z: dostosowaniem przydziałów uprawnień do emisji dla podmiotów objętych systemem handlu uprawnieniami do emisji EU ETS, oceną poziomów działalności instalacji czy funkcjonowaniem Krajowej bazy o emisjach gazów cieplarnianych oraz innych substancji.

Ustawa dopełnia pełnej transpozycji do polskiego porządku prawnego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 marca 2018 r. zmieniającej dyrektywę 2003/87/WE w celu wzmocnienia efektywnych pod względem kosztów redukcji emisji oraz inwestycji niskoemisyjnych (…), która wyznacza ramy funkcjonowania systemu handlu uprawnieniami do emisji EU ETS w latach 2021-2030.

źródło: www.gov.pl/web/klimat

 

Czytaj również: NFOŚiGW krajowym operatorem Funduszu Modernizacyjnego

 

  

  

Weszła w życie nowelizacja ustawy o efektywności energetycznej

Zmiany wprowadzone w ustawie mają na celu optymalizację zużycia energii i poprawę warunków dla rozwoju nowych usług energetycznych. Wpisują się tym samym w założenia polityki klimatyczno-energetycznej.

Cele środowiskowe oraz prognozowane deficyty energetyczne związane z rosnącym zapotrzebowaniem na energię w gospodarkach rozwiniętych i rozwijających się, przekładają się na konieczność zarówno optymalizacji jej zużycia, jak i wprowadzania przez kraje działań zmierzających do maksymalizacji jej oszczędności. Jak przewiduje nowelizacja ustawy o efektywności energetycznej[1], do 2030 r. Polska ma osiągnąć krajowy cel oszczędności energii finalnej na poziomie nie mniejszym niż 5,58 mln ton oleju ekwiwalentnego (toe[2]), co odpowiada ok. 65 TWh energii elektrycznej.

Nowelizacja dostosowuje przepisy krajowe do wymogów unijnych[3], ale ma też usprawnić monitorowanie i raportowanie oszczędności energii oraz poprawić warunki dla rozwoju rynku usług energetycznych.

– Nowe regulacje eliminują liczne nieścisłości i wątpliwości interpretacyjne wynikające z poprzedniego brzmienia ustawy. Przewidują także rozszerzenie zadań Prezesa URE w obszarze  wydawania świadectw efektywności energetycznej, obejmując nim sektor paliw ciekłych. Nowe zadania regulatora dotyczą także obszaru monitorowania realizacji obowiązku efektywnościowego przez przedsiębiorców, jak również rozliczania realizacji tego obowiązku w ramach programów bezzwrotnych dofinansowań wymiany urządzeń grzewczych u odbiorców końcowych i przyłączania tych odbiorców do sieci ciepłowniczych. Duże znaczenie będzie miało w mojej ocenie uregulowanie sposobu wyliczania oszczędności energii w odniesieniu do paliw zużywanych w transporcie drogowym i kolejowym, co uprości przygotowywanie wniosków przez przedsiębiorców, a Prezesowi URE ich rozpatrywanie – podkreśla Rafał Gawin, Prezes URE.

Do czasu nowelizacji, osiąganie oszczędności energii odbywało się przede wszystkim w ramach obrotu tzw. białymi certyfikatami. System ten obligował sprzedawców energii elektrycznej, ciepła i gazu ziemnego do realizacji obowiązku polegającego na uzyskaniu i przedstawieniu Prezesowi URE do umorzenia świadectwa efektywności energetycznej, realizacji przedsięwzięcia służącego poprawie efektywności energetycznej u odbiorcy końcowego, albo uiszczeniu tzw. opłaty zastępczej. Od wejścia w życie ustawy o efektywności energetycznej z dnia 20 maja 2016 r, tj. od 1 października 2016 r. do końca 2020 roku, do URE wpłynęło ponad 4 600 wniosków o wydanie świadectw efektywności energetycznej, co przekłada się na oszczędność ok. 1 mln. toe (ton oleju ekwiwalentnego) energii.

Mając na celu maksymalizację oszczędności energii ustawodawca uznał, że należy znowelizować obowiązujące regulacje i wprowadzić alternatywne środki wspierające osiągnięcie oczekiwanej efektywności energetycznej. Cel ten realizują nowe przepisy.

Programy bezzwrotnych dofinansowań dla gospodarstw domowych

Nowe przepisy umożliwią realizowanie przez podmioty zobowiązane programów bezzwrotnych dofinansowań, w celu współfinansowania przedsięwzięć polegających na przyłączaniu odbiorców końcowych do sieci ciepłowniczej lub wymianie źródeł ciepła u tych odbiorców, a następnie zaliczanie uzyskanych oszczędności na poczet realizacji przez te podmioty obowiązku efektywnościowego. Rozwiązanie to przyspieszy również proces modernizacji indywidualnych źródeł ciepła.

Rozszerzony katalog podmiotów zobowiązanych

Ustawodawca rozszerzył również katalog podmiotów zobowiązanych[4] do realizacji obowiązku polegającego na uzyskaniu i przedstawieniu do umorzenia świadectw efektywności energetycznej, realizacji przedsięwzięcia służącego poprawie efektywności energetycznej względnie uiszczenia opłaty zastępczej o podmioty wprowadzające do obrotu określone w ustawie rodzaje paliw ciekłych stosowanych w transporcie drogowym lub kolejowym.

W ślad za tą zmianą rozszerzono również katalog przedsięwzięć, w odniesieniu do których będzie można wnioskować o wydanie świadectwa efektywności energetycznej poprzez dodanie przedsięwzięć z zakresu modernizacji lub wymiany pojazdów służących do transportu drogowego lub kolejowego, ograniczeniu strat sieciowych związanych z przesyłaniem paliw ciekłych, a także związanych z ich magazynowaniem i przeładunkiem.

– Na to jak w praktyce będzie wyglądał proces wdrażania regulacji w tym zakresie, wpływ będą miały również akty wykonawcze, które wskażą w jaki sposób należy wyliczać oszczędność energii w przypadku tego typu przedsięwzięć – mówi Prezes URE.

Usprawnienie procedur wydawania świadectw efektywności energetycznej

Doprecyzowano przepisy związane z procedurą wydawania świadectw efektywności energetycznej, w tym m.in. poprzez uregulowanie skutków złożenia wniosku o wydanie świadectwa efektywności energetycznej po rozpoczęciu prac zmierzających do realizacji przedsięwzięcia służącego poprawie efektywności energetycznej, złożenia korekty wniosku o wydanie świadectwa efektywności energetycznej w przypadku uzyskania z zakończonego przedsięwzięcia oszczędności innej niż określona w wydanym świadectwie efektywności energetycznej. Określono również wymagania jakie muszą spełniać osoby przygotowujące audyty efektywności energetycznej.

W związku z tymi zmianami Urząd opracuje nowe wzory wniosków o wydanie świadectw efektywności energetycznej oraz wzór zawiadomienia o zakończeniu przedsięwzięcia służącego poprawie efektywności energetycznej. Oba dokumenty pojawią się po wejściu w życie ustawy na stronie internetowej regulatora.

– Liczba składanych do URE wniosków o wydanie świadectw efektywności energetycznej stale rośnie. To w dużej mierze zasługa podmiotów oferujących usługi przygotowania audytu efektywności energetycznej. Podmioty te zainteresowane są dotarciem z ofertą do klientów planujących przedsięwzięcia poprawiające efektywność energetyczną, co w konsekwencji ułatwia możliwość wystąpienia z wnioskiem o wydanie takiego certyfikatu – zauważa Rafał Gawin.

Centralny Rejestr Oszczędności Energii Finalnej

Nowe przepisy wprowadzają nowy system zasad, który ma umożliwić agregowanie efektów projektów oszczędnościowych spoza systemu białych certyfikatów, np. przeprowadzanych u wielu odbiorców końcowych, w tym indywidualnych, w jednym miejscu. Powołany ustawą Centralny Rejestr Oszczędności Energii Finalnej, który będzie prowadzony przez Instytut Ochrony Środowiska – Państwowy Instytut Badawczy, ułatwi bieżące szacowanie łącznych oszczędności zużycia energii, a także pomoże zapobiec podwójnemu zliczaniu tych oszczędności.

Wzmocnienie umów ESCO

Istotne dla prawodawcy było również doprecyzowanie przepisów dotyczących zawierania umów o poprawę efektywności energetycznej w sektorze publicznym. Jak czytamy w Ocenie Skutków Regulacji ustawy, wprowadzony w nowelizacji model finansowania przedsięwzięć proefektywnościowych zapewnia uzyskanie najwyższego efektu energetycznego przedsięwzięcia. Chodzi tu o model, w którym przedsiębiorstwo energetyczne (ESCO – Energy Saving Company) dostarcza określonemu przedsiębiorcy usługę poprawiającą jego efektywność energetyczną, a w zamian otrzymuje wynagrodzenie ściśle powiązane z realnymi oszczędnościami uzyskanymi przez klienta dzięki zmniejszeniu kosztów zużywanej energii.

Zdalne urządzenia pomiarowe

Nowela nakłada na właścicieli lub zarządców budynków wielolokalowych obowiązek wyposażenia do 1 stycznia 2027 r. ciepłomierzy i wodomierzy w funkcję umożliwiającą ich zdalny odczyt. Dostawcy ciepła i gazu mają też obowiązek informowania odbiorcy o ilości gazu i ciepła zużytego w poprzednim roku – analogicznie do obowiązków dostawców energii elektrycznej.

***

  • Prezes URE odpowiada za wdrażanie i administrowanie systemem wsparcia efektywności energetycznej: wydaje świadectwa efektywności energetycznej, monitoruje realizację obowiązków przez podmioty zobowiązane, a w uzasadnionych przypadkach nakłada kary pieniężne na uczestniczące w systemie podmioty.
  • Świadectwo efektywności energetycznej jest potwierdzeniem planowanej do zaoszczędzenia ilości energii finalnej wynikającej z przedsięwzięcia[5] służącego poprawie efektywności energetycznej. Prawa majątkowe wynikające z wydawanych świadectw efektywności energetycznej są przedmiotem obrotu na Towarowej Giełdzie Energii oraz podlegają umorzeniu przez Prezesa URE.
  • W ramach systemu wsparcia efektywności energetycznej regulator obserwuje stałą tendencję wzrostu liczby składanych wniosków o wydanie świadectw efektywności energetycznej:- 2018 r. – 889 wniosków;
    – 2019 r. – 1086 wniosków;
    – 2020 r. – 1134 wnioski.
  • Co istotne, największa liczba wniosków złożona została w 2020 r. – pomimo utrudnień związanych z pandemią.

[1]Ustawa z dnia 20 maja 2016 r. o efektywności energetycznej (Dz.U. z 2020 r. poz. 264, z późn. zm.),

[2] Tona oleju ekwiwalentnego (toe) – jest to energetyczny równoważnik jednej metrycznej tony ropy naftowej o wartości opałowej równej 10000 kcal/kg. Używana przede wszystkim w energetyce do opisu dużych wartości energii. Jedna tona oleju ekwiwalentnego odpowiada 11,630 MWh albo 41, 868 GJ.

[3] Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/2002 z dnia 11 grudnia 2018 r. zmieniająca dyrektywę 2012/27/UE w sprawie efektywności energetycznej (Dz.U.UE L nr 328 z 21.12.2018, str. 210).

[4] Dotychczas byli to przede wszystkim przede wszystkim przedsiębiorcy sprzedający odbiorcom końcowym gaz ziemny, energię elektryczną oraz ciepło.

[5] Lub przedsięwzięć tego samego rodzaju.

źródło: www.ure.gov.pl

Jesteś zainteresowany zmianami w ustawie o efektywności energetycznej?

Już jutro 🔜 25 maja 2021 🔝 szkolenie online: Efektywność energetyczna – nowelizacja ustawy, obowiązkowy audyt 2021

Szczegóły: https://powermeetings.eu/szkolenie-efektywnosc-energetyczna/

 

 

  

  

PKN ORLEN rozważa przetwarzanie rolniczej biomasy w produkty petrochemiczne

PKN ORLEN analizuje możliwość zagospodarowania biomasy rolniczej pochodzącej z wytwarzania cukru oraz produktów zbożowych i przetwarzanie jej na wysokomarżowe produkty petrochemiczne, biometan oraz wodór. Spółka podpisała list intencyjny o współpracy w tym zakresie z Krajową Spółką Cukrową. Realizacja projektu wpisałaby się w strategię ORLEN2030 zakładającą rozwój „zielonej” petrochemii i paliw alternatywnych.

Dołącz do nas 20 i 21 października 2022 podczas
XII edycji NAJWAŻNIEJSZEGO i NAJWIĘKSZEGO jesiennego spotkania branży
ODBIORCÓW – DOSTAWCÓW – PRODUCENTÓW biomasy i RDF na cele energetyczne

– Konsekwentnie podejmujemy działania, które maksymalizują zyski spółki i wzmacniają jej pozycję na międzynarodowym rynku, a jednocześnie przybliżają do osiągniecia neutralności emisyjnej do 2050 roku. Współpracę z Krajową Spółką Cukrową postrzegamy jako szansę na dalszy rozwój kluczowych obszarów naszej działalności i wdrożenie kolejnych projektów przyjaznych środowisku. Ich realizacja przyniosłaby nam wymierne korzyści biznesowe i stanowiła kolejny krok do osiągnięcia celów założonych w strategii. Podpisany list intencyjny to początek działań w tym kierunku i znakomity przykład łączenia interesów dwóch firm, których wspólnym mianownikiem jest polski kapitał – mówi Daniel Obajtek, Prezes Zarządu PKN ORLEN.

Zapraszamy na wydarzenia powermeetings.eu:

– Współpraca z PKN ORLEN to szansa dla Krajowej Spółki Cukrowej na dalszą dywersyfikację działalności w oparciu o nasz biotechnologiczny know-how. Podjęta inicjatywa utwierdza nas w przekonaniu, że obszar badań naukowych i innowacji, który rozwijamy, znajdzie komercyjne zastosowanie u najbardziej wymagających partnerów. Produkcja spożywcza pozostaje naszą podstawową działalnością, natomiast współpraca z PKN ORLEN zwiększy nasz potencjał w zakresie zagospodarowania produktów ubocznych, z korzyścią dla środowiska naturalnego – mówi Krzysztof Kowa, Prezes Zarządu Krajowej Spółki Cukrowej.
List intencyjny podpisany przez PKN ORLEN i KSC zakłada współpracę w zakresie badań nad przekształcaniem biomasy, będącej produktem ubocznym wytwarzania cukru (np. melasy i liści buraków cukrowych) oraz wyrobów zbożowych, w wysokomarżowe produkty petrochemiczne, np. wykorzystywane w rolnictwie nawozy, środki ochrony roślin czy komponenty pasz dla zwierząt, a także w „zielony” wodór i biometan, na które systematycznie rośnie zapotrzebowanie.
Efektem tych badań może być wdrożenie innowacyjnego projektu, który polegałby na budowie instalacji do przetwarzania biomasy zlokalizowanych przy zakładach produkcyjnych KSC. Spółka, która jest jedynym polskim producentem cukru, posiada siedem cukrowni, z czego pięć znajduje się w bliskiej odległości od zakładów PKN ORLEN w Płocku i Włocławku. Taka lokalizacja instalacji wpłynęłaby na optymalizację kosztów transportu, co dodatkowo zwiększyłoby opłacalność inwestycji.
Wspólna realizacja projektu wpisałaby się w globalny trend rozwoju zielonej energetyki, a także gospodarki obiegu zamkniętego. Biomasa pochodząca z gospodarstw rolnych w postaci przetworzonej do nawozów czy środków ochrony roślin, ponownie wracałaby do rolników.

źródło: www.orlen.pl

Szczegóły: https://powermeetings.eu/forum-biomasy/

 

 

     

Sejm za poprawkami Senatu do ustawy o CSIRE i inteligentnych licznikach

Sejm poparł w czwartek 23 poprawki, zgłoszone przez Senat do ustawy, która zakłada m.in. stworzenie centralnego systemu informacji rynku energii i wymianę liczników na tzw. inteligentne. Zgłoszone przez Senat poprawki mają charakter redakcyjny. Ustawa trafi teraz do prezydenta.

Zmienione Prawo energetyczne przewiduje stworzenie CSIRE – centralnego systemu informacji rynku energii, którego operatorem – OIRE – będzie operator systemu przesyłowego energii elektrycznej, czyli PSE. Ustawa wskazuje, jakie dane będą mogły być gromadzone i udostępniane.

Nowela przewiduje też harmonogram montażu przez operatorów systemu dystrybucyjnego (OSD) energii elektrycznej liczników zdalnego odczytu – tzw. inteligentnych. Do końca 2023 r. ma je mieć co najmniej 15 proc. odbiorców danego OSD, dwa lata później – 35 proc., na koniec 2027 r. wskaźnik ten ma wynosić co najmniej 65 proc., a do końca 2028 r. – co najmniej 80 proc. Dane z liczników o pobranej z sieci i oddanej do niej energii będą sumowane w okresach 15 min. Gromadzone będą też dane o mocy, parametrach jakościowych i inne, których zbieranie będą przewidywać odrębne przepisy.

Nowe zapisy zawierają też pakiet rozwiązań dla magazynów energii elektrycznej, w tym ujednolicenie ich definicji, obecnie w różnych aktach prawnych. Magazynowanie zostanie zwolnione z obowiązków taryfowych. Magazyny o mocy do 10 MW nie będą wymagały koncesji, te o mocy powyżej 50 kW będą musiały być wpisane do rejestru magazynów odpowiedniego operatora.

Nowe regulacje zakładają ponadto, że w rozliczeniach za usługę przesyłania i dystrybucji energii elektrycznej dla magazynu przyjmuje się regułę salda. Podstawą do rozliczeń stawki sieciowej ma być wyłącznie różnica pomiędzy ilością energii elektrycznej pobranej przez magazyn energii elektrycznej i energii ponownie wprowadzonej do sieci z tego magazynu, co określa się jako stratę w procesie magazynowania energii elektrycznej. Uzasadnieniem jest fakt, iż energia elektryczna wprowadzona z magazynu energii elektrycznej do sieci będzie zużyta przez odbiorcę końcowego, który będzie obciążony opłatą sieciową za tę ilość zużytej energii elektrycznej. Nowela likwiduje podwójne pobieranie opłat dystrybucyjnych i przesyłowych – za energię pobraną z sieci do magazynu i oddaną z magazynu do sieci.

W Prawie energetycznym pojawia się też podstawa dla rekuperacji – odzyskiwania energii elektrycznej wprowadzonej do sieci trakcyjnej w czasie hamowania pociągów czy tramwajów. Rozliczanie energii dostarczanej do sieci w następstwie hamowania pojazdu kolejowego, tramwaju lub trolejbusa będzie następowało na podstawie różnicy ilości energii elektrycznej pobranej i zwróconej przez danego odbiorcę.

Zmiana ustawy implementuje europejskie regulacje dotyczące transgranicznych zdolności przesyłowych oraz m.in. dotyczące definicji uczestnika rynku energii. Będzie nim mógł być każdy odbiorca, także ten nieposiadający osobowości prawnej.

Nowe przepisy zakładają także, że notoryczne naruszanie zbiorowych interesów konsumenta energii powinno stanowić przesłankę umożliwiającą regulatorowi cofnięcie koncesji. Prezes URE będzie mógł cofnąć koncesję w przypadku wydania przez Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów wobec przedsiębiorstwa energetycznego decyzji o uznaniu praktyki za naruszającą zbiorowe interesy konsumentów.

źródło: www.cire.pl / PAP

 

Jeśli interesuje Cię temat najnowszych zmian na rynku energii
– zapraszamy 26 maja 2021 na seminarium online:

 

Szczegóły: https://powermeetings.eu/zmiany-rynek-energii-elektrycznej-2021/

 

 

  

  

 

Strategia dla ciepłownictwa: więcej efektywnych systemów, rozwój sieci, wsparcie OZE

Strategia dla ciepłownictwa, nad którą pracuje ministerstwo klimatu, zakłada wzrost liczby systemów ciepłowniczych o statusie efektywnych, w dalszej kolejności rozwój sieci ciepłowniczych, a potem rosnące większe wsparcie dla OZE w sektorze ciepła.

  • Uzyskanie statusu efektywnego systemu ciepłowniczego będzie kluczowym wyzwaniem stawianym przed ciepłownictwem w ciągu najbliższych 5 lat.
  • Systemy pozbawione takiego statusu nie mogą otrzymywać wsparcia ze środków publicznych, a po 2025 r. konieczne będzie zagwarantowanie prawnej możliwości odłączania się od takich sieci.
  • Nacisk zostanie również położony na rozwój sieci i podłączanie nowych odbiorców, pozwalając systemom ciepłowniczym utrzymać stałą produkcję ciepła, pomimo przyspieszającej termomodernizacji.

Jak poinformowało ministerstwo klimatu, Strategia przeszła już przez proces uzgodnień wewnątrz resortu, w dalszej kolejności zostanie opublikowana i poddana szerokim konsultacjom.

Ministerstwo zaznaczyło, że główne cele Strategii wyznaczają Polityka energetyczna Polski do 2040 r oraz Krajowy Plan na rzecz Energii i Klimatu. Zakładają one m.in. 1,5 mln nowych gospodarstw domowych przyłączonych do sieci, wzrost udziału OZE w całym ciepłownictwie, oraz wzrost udziału systemów ciepłowniczych o statusie efektywnego do 85 proc. Redukcję emisji planuje się na poziomie 34 proc. w 2030 r., wobec wartości z roku 2019.

W ocenie ministerstwa właśnie uzyskanie statusu efektywnego systemu ciepłowniczego będzie kluczowym wyzwaniem stawianym przed ciepłownictwem w ciągu najbliższych 5 lat.

Zgodnie z prawem, poprzez efektywny energetycznie system ciepłowniczy lub chłodniczy to taki, w którym do wytwarzania ciepła lub chłodu wykorzystuje się co najmniej w 50 proc. energię z OZE lub w 50 proc. ciepło odpadowe, albo w 75 proc. ciepło pochodzące z kogeneracji.

Systemy pozbawione takiego statusu nie mogą otrzymywać wsparcia ze środków publicznych, a po 2025 r. konieczne będzie zagwarantowanie prawnej możliwości odłączania się od takich sieci – przypomniało ministerstwo. Dlatego projektowane w Strategii dodatkowe środki kierowane będą na wsparcie np. kogeneracji, jako stabilnej i zrównoważonej ekonomicznie technologii.

W kolejnym etapie nacisk zostanie położony na rozwój sieci i podłączanie nowych odbiorców, pozwalając systemom ciepłowniczym utrzymać stałą produkcję ciepła, pomimo przyspieszającej termomodernizacji.

Planowane jest wspieranie ciepła odpadowego i OZE, aczkolwiek raczej jako wsparcie istniejących systemów, ze względu na zbyt niskie temperatury, osiągane w obecnych technologiach odnawialnego ciepła. Ministerstwo szacuje, że dzięki postępom termomodernizacji temperatura w systemach ciepłowniczych będzie mogła być niższa po 2030 r., a wsparcie dla OZE zostanie wtedy zintensyfikowane.

Jak ocenia dyrektor ds. Strategii Ciepłownictwa think-tanku Forum Energii Andrzej Rubczyński, strategia przede wszystkim powinna nawiązywać do polityki klimatycznej UE, czyli docelowej dekarbonizacji ciepła. Jak przypomniał, w energetyce pojawiają się już sugestie, że wraz z zamknięciem ostatniej kopalni w 2049 r., skończy się produkcja energii z węgla. „W przypadku ciepłownictwa nie wybrzmiała dotychczas taka granica” – powiedział PAP Rubczyński.

Jak wskazał, np. w PEP2040 jedyne, co jest związane z ciepłownictwem, to koniec węgla w ogrzewaniu indywidualnym w miastach do 2030 r., a na wsi do 2040 r. „W strategii ciepłowniczej oczekiwałbym uściśleń, a w szczególności wskazania, co z węglem w ciepłowniach systemowych. Ambicje dotyczące odchodzenia od węgla powinny być nieco większe. Dla ciepłownictwa systemowego narzuciłbym datę 2035 r.” – podkreślił Rubczyński, wskazując na koszty ciepła przy rosnących kosztach emisji CO2.

Kolejnym elementem powinno być ścisłe powiązanie ze strategią energooszczędności dla budynków, powstającą w ministerstwie rozwoju. „Poziom ambicji jest tam wysoki, i to musi zostać odzwierciedlone w strategii dla ciepłownictwa. Wiedząc, jakie będzie zapotrzebowanie na ciepło budynków, lepiej będziemy kształtować sektor ciepłownictwa” – zaznaczył Rubczyński.

Z kolei Polskie Towarzystwo Elektrociepłowni Zawodowych oczekuje od strategii m.in. dalszego wsparcia dla kogeneracji, w tym omówienia możliwych źródeł jej finansowania. Według PTEZ, kogeneracja powinna być jednym z pierwszych wyborów, jeżeli chodzi o samorządy i realizowane przez nie projekty w obszarze ciepłownictwa i elektroenergetyki.

Dążenie do neutralności klimatycznej nie będzie możliwe bez rozwoju systemów ciepłowniczych i próby odchodzenia od indywidualnych źródeł ciepła, zasilanych niskiej jakości paliwami, takimi jak węgiel, na rzecz korzystania z sieci i systemów ciepłowniczych, które generują i produkują energię elektryczną i ciepło bezpiecznie i przyjaźnie dla środowiska – wskazuje PTEZ.

źródło: www.wnp.pl / PAP

 

  

 

Obliczanie emisji GHG i KZR dla paliw biomasowych wrzesień 2021