Przeniesienie postanowień dyrektywy do polskiego prawa wymagało wprowadzenia zmian do ustawy Prawo ochrony środowiska dotyczących: zawartości wniosków o wydanie pozwoleń na emisję, informacji zamieszczanych w zgłoszeniach dotyczących emisji do powietrza, prowadzenia publicznie dostępnego rejestru średnich źródeł spalania paliw, a także przeprowadzania – na etapie przygotowywania programów ochrony powietrza – analizy potrzeby wprowadzenia bardziej rygorystycznych (od wynikających z dyrektywy MCP) dopuszczalnych wielkości emisji dla średnich źródeł spalania paliw, zlokalizowanych w strefach, w których nie są dotrzymywane standardy jakości powietrza.
Zgodnie z dyrektywą MCP, wynikające z niej wymagania emisyjne będą miały zastosowanie do średnich źródeł spalania paliw istniejących dopiero od 1 stycznia 2025 r. albo od 1 stycznia 2030 r. – w zależności od wielkości nominalnej mocy cieplnej źródła (termin wcześniejszy dotyczy źródeł o nominalnej mocy cieplnej większej niż 5 MW).
W Polsce czasowe derogacje, obejmujące okres od 1 stycznia 2025 r. do 31 grudnia 2029 r., dotyczyć będą niektórych źródeł zasilających sieci ciepłownicze lub wykorzystywanych do napędzania tłoczni gazu. Derogacje te będzie można stosować wyłącznie do źródeł istniejących o nominalnej mocy cieplnej większej niż 5 MW.
Ponieważ w Polsce średnie źródła spalania paliw są objęte pozwoleniami lub zgłoszeniami, informacje o tych źródłach, dla których przed wejściem w życie zmienionej ustawy wydano pozwolenia lub przyjęto zgłoszenia – będą mogły być zamieszczone w rejestrze w terminie wcześniejszym niż przewidziano to w dyrektywie. Założono, że nastąpi to w ciągu 3 lat od wejścia znowelizowanych przepisów w życie.
Nowe przepisy mają obowiązywać po 30 dniach od daty ich ogłoszenia w Dzienniku Ustaw, z wyjątkiem części regulacji, które mają wejść w życie w innych terminach.